رونالدو نازاریو، مهاجم افسانهای فوتبال برزیل، نخستین روز اجلاس جهانی ورزش در دبی را با سخنرانی خود به پایان رساند. او ابتدا در پاسخ به این پرسش که چرا پس از بازنشستگی به جای مربیگری یا کار رسانهای به سراغ مالکیت باشگاه رفت، با شوخی گفت: «چون کمی دیوانهام!»
مهاجم پیشین بارسلونا، رئال مادرید و اینتر توضیح داد: «فوتبال همیشه عشق بزرگ من بوده و هنوز هم هست. اخیراً از تنیس هم لذت میبرم، اما فوتبال زندگی من است. دو سال پس از خداحافظی از بازی، در سائوپائولو یک آژانس نمایندگی بازیکنان تأسیس کردم که کار برخی از ستارهها از جمله نیمار را مدیریت میکرد. با این حال، تنها پس از دو سال ورشکست شد؛ نه بهدلیل مدیریت ضعیف، بلکه چون حاشیه سود بسیار پایین بود.»
او ادامه داد: «سه سال بعد، در سال ۲۰۱۶، آژانس دیگری به نام اُکتاگون برزیل را خریداری کردم که یکی از بزرگترین مؤسسات در آمریکا بود و کار را از نو آغاز کردیم. حالا، پس از حدود ده سال، بهخوبی پیش میرود و مشتریان زیادی داریم. در سال ۲۰۱۸ به دنبال خرید یک تیم اروپایی بودم. گزینههای زیادی مطرح بود، اما چون در مادرید زندگی میکردم، وایادولید را انتخاب کردم. در جریان جام جهانی روسیه پیشنهاد خرید باشگاه را دادم؛ در آن زمان تیم در دسته دوم بود و در پلیآف حضور داشت. پس از پذیرش پیشنهاد از سوی مالک قبلی و امضای قرارداد، تنها چند روز بعد وایادولید به دسته اول صعود کرد. آن اتفاق، نخستین تجربه واقعی من در عرصه تجارت بود.»
با وجود پایان زودهنگام حضورش، رونالدو با علاقه از دورانش در وایادولید یاد میکند: «لالیگا مانند لیگ برتر بسیار سازمانیافته است، اما مشکل اسپانیا تفاوت زیاد بودجه تیمهاست. در لیگ برتر شرایط عادلانهتر است. ما خلاق بودیم، بازیکنان ارزان ولی باکیفیت پیدا کردیم و توانستیم سه سال پیاپی در دسته اول بمانیم؛ موفقیتی بزرگ برای باشگاهی مثل وایادولید.»
او اضافه کرد: «بیش از هر چیز فهمیدم فوتبال فقط یک شور و هیجان نیست، بلکه بخشی از زندگی مردم است. برای شهری مانند وایادولید با تنها ۳۰۰ هزار نفر جمعیت هم همینطور است. ما همیشه شفاف عمل کردیم، هرچند انتظارات از من زیاد بود. فکر میکنم توانستیم کار بزرگی انجام دهیم و نام وایادولید را در سطح بینالمللی مطرح کنیم. قیمت بلیتها را پایین نگه داشتیم، ورزشگاه را نوسازی کردیم و در مجموع پنج سال از هشت سال حضورم، در بالاترین سطح بازی کردیم. حتی چند بار بارسلونا را هم شکست دادیم. ولی رقابت با باشگاههایی که سه برابر شما بودجه دارند، واقعاً دشوار است.»
در بخشی از این مجمع جهانی که تا سهشنبه ادامه دارد، از رونالدو درباره دوران حضورش در رئال مادرید هم سؤال شد؛ باشگاهی که در کنار بارسلونا، چهره جهانی لالیگا را حفظ کرده است. او گفت: «من به دانشگاه نرفتم، چون در ۱۷ سالگی برای پیاسوی آیندهوون بازی میکردم. مدرک MBA من همان تجربهام از سفر در سراسر جهان و یادگرفتن از رؤسا و مدیران بود. اما دورانم در رئال مادرید واقعاً خاص بود، چون برای نخستین بار دیدم که یک رئیس میتواند فوتبال را از همه لحاظ متحول کند — فلورنتینو پرز؛ بهترین رئیسی که تا امروز دیدهام.»
رونالدو توضیح داد: «در آن زمان رئال مادرید ۳۰۰ میلیون یورو بدهکار بود. فلورنتینو مجموعه تمرینی قدیمی را فروخت، زمینی جدید در والدبباس خرید و با سرمایهگذاری روی بازیکنان بزرگ – ابتدا فیگو، سپس زیدان، من و بکهام – چهار کهکشانی عصر جدیدی را آغاز کرد. او نگاه مردم به فوتبال را تغییر داد. فوتبال امروز، نتیجه نگرش فلورنتینو پرز است. او برای من مانند پدر است و دوستی نزدیکی با او دارم.»
در فضای آمیخته با شوخطبعی، رونالدو افزود: «همه بازیکنان کهکشانیها حقوق برابری داشتند، اما من و بکهام از اسپانسرها درآمد بیشتری میگرفتیم که با باشگاه تقسیم میکردیم. بنابراین میتوانم بگویم برای رئال مادرید مجانی بازی میکردم! »
وقتی صحنه هتتریک معروفش در سال ۲۰۰۳ در اولدترافورد پخش شد، گفت: «آن خاصترین بازی دورانم بود. هواداران یونایتد مرا تشویق کردند و برایم احترام زیادی قائل بودند. هواداران انگلیسی، درست مثل برزیلیها، از بهترینهای جهان هستند.»
در ادامه، مجری درباره شهرت او به کمتمرینی شوخی کرد و رونالدو پاسخ داد: «در این مورد سوءتفاهم وجود دارد. همانطور که نواک جوکوویچ گفته، تمرینات امروز با ده سال پیش فرق کرده است. در آن زمان باید با روبرتو کارلوس و کافو در تمرین میدویدم؛ آنها ۱۵ کیلومتر میدویدند اما من، بهعنوان مهاجم، فقط باید ۱۵ تا ۲۰ متر را خیلی سریع طی میکردم! آن تمرینها واقعاً سختترین بخش دورانم بود. حالا تمرینها هوشمندانهتر شدهاند. مهاجم لازم نیست ۱۵ کیلومتر بدود؛ باید تمرکز کند روی چیزهایی که مخصوص خودش است.»
در پایان، درباره نقش او بهعنوان یک تاجر نیز سؤال شد. او گفت: «کار سختی است، بهویژه وقتی باید تصمیمهایی بگیری که برای هواداران احساسی است. در کریسمس، فرصتی برای خرید کروزیرو پیش آمد. دوستی به من گفت تنها کسی که میتواند این تیم را نجات دهد منم. بدهی باشگاه ۲۰۰ میلیون دلار بود و من چنین پولی نداشتم، ولی تصمیم گرفتم امتحان کنم. پس از سه فصل در دسته دوم، سرانجام صعود کردیم و بدهیها را پرداختیم. من پارسال باشگاه را فروختم — هیچ سودی نکردم، اما نجاتش دادم. وقتی بازیکن بودم، کروزیرو یکی از پنج تیم برتر برزیل بود؛ حس میکردم باید دینم را ادا کنم.»
بیشتر بخوانید: ویدیو| بهترین بازیکن جهان با انتخاب رونالدوی برزیلی/ نازاریو همه گزینهها را کنار گذاشت جز یکی!
