سه شنبه 18 آذر 1404
Monday, 08 December 2025
جام جهانی ۲۰۲۶ برای تیمملی ایران تنها یک تجربه فوتبالی نیست؛ بلکه ورود به سه فضای معماری است که هرکدام تعریف تازهای از استادیومسازی مدرن ارائه میدهند. این مجموعهها نشان میدهند که معماری ورزشی امروز صرفاً ساخت یک جایگاه تماشاچی نیست؛ بلکه خلق یک «تجربه فضایی» کامل است.
به گزارش چیدانه، ورزشگاه SoFi با سقف نیمهشفاف، مانند پوستهای ابریشکل، نور طبیعی را وارد فضا میکند و همزمان از تابش شدید جلوگیری میکند. این سقف، بزرگترین سازه تکپوسته در جهان است و فرم شناور آن باعث شده کل استادیوم حسی «معماری بدون وزن» داشته باشد.
مهمترین عنصر بصری، نمایشگر ۳۶۰ درجه حلقهای است که از سقف آویزان شده و تجربه تماشای بازی را به یک محیط غوطهور تبدیل میکند. هندسه داخلی استادیوم با خطوط سیال، حرکات جمعیت و مخاطبمحوری طراحی شده تا جریان تماشاچیها بدون ازدحام انجام شود. SoFi نماد معماری ورزشی لوکس است: متریال سبک، نور کنترلشده و تکنولوژی که با فرم سازه همتنیده شدهاند.
لقب «صدای جهنم» فقط از هیجان هواداران نمیآید؛ معماری این استادیوم عمداً برای تقویت صدا طراحی شده. دو سایبان بزرگ فولادی در دو طرف ورزشگاه مانند دو بازوی صوتی عمل میکنند، بازتابها را هدایت میکنند و حجم صدا را چند برابر افزایش میدهند.
فرم U شکل و باز بودن یک سمت استادیوم باعث میشود جریان هوا و نور طبیعی به داخل هدایت شود، بدون اینکه کیفیت صوتی کاهش پیدا کند. این ترکیب نادر یعنی تهویه طبیعی تقویت و آکوستیک لومن فیلد را به یک مطالعه موردی در معماری آکوستیک تبدیل کرده. اینجا معماری نه فقط دیده میشود؛ شنیده میشود.
BC Place یکی از پیچیدهترین سقفهای پارچهای متحرک جهان را دارد؛ سقفی غشایی که در چند دقیقه باز یا بسته میشود و نور طبیعی را دقیقاً به همان اندازهای که لازم است، وارد زمین میکند.
سازه کابلکشی این سقف مثل یک چتر معلق در آسمان ونکوور است؛ سبُک، انعطافپذیر و با هندسهای که اجازه میدهد پوسته بهطور کامل روی مجموعه بنشیند. نمای بیرونی شیشه و فلز، استادیوم را در شب به یک فانوس شهری تبدیل میکند.
