کاربردهای شنبلیله در طب سنتی

به گزارش بهداشت نیوز، در طب سنتی مصارف زیادی برای این گیاه ذکر شده است، از این گیاه برای تسهیل زایمان، کمک به هـضم غـذا و افزایش سوخت و ساز و تقویت عمومی در بدن استفاده شده است. این گیـاه بـه سـبب تولیـد آلکالوئیـدهای دارویـی، ترکیبـات استروییدی، ساپوژنین ها و قدرت درمان بخشی بالا در زمره مهمترین گیاهان دارویی جهان قرار دارد. تریگونلین اسید نیکوتینیک از جمله مهمترین متابولیت های گیاه شنبلیله به شمار می روند که در درمان دیابت و کاهش کلسترول خـون بـسیار مـوثر مـی باشـند.

دیاسژنین ترکیب مهم دیگر بذر این گیاه است که در تولید استروییدهای دارویی از جمله قرص های ضدبارداری استفاده مـی شـود. مطالعات زیادی بر روی اثرات درمانی و شناسایی ترکیبات شیمیایی این گیاه صورت گرفته است. شنبلیله طبق نظر حکمای طب سنتی از نظر طبیعت گرم و خشک بوده و برگ آن جهـت تـسکین سـرفه هـای سـرد، ورم طحال و کبد، دردکمر و برودت مثانه بـه کـار مـی رفتـه اسـت.

همچنین بذر گیـاه ملـین و نـرم کننـده موضـعی، ضـدالتهاب و تسکین دهنده درد مفاصل بـوده و دم کـرده آن بـا عـسل بـرای تنگی نفس و ورم های داخلی توصیه شده اسـت. ذکریـای رازی شنبلیله را برای مداوای مـرض قنـد مـورد اسـتفاده قـرار می داده است در یک مطالعه اثـرات مهـاری عـصاره هیـدروالکلی بـذر شنبلیله بر روی رشد سلول های سـرطانی سـلول هـای (EAC) بررسی و نشان داده است که تا 70 درصد رشد این سلول ها را مهار نموده است.

در مطالعه دیگری با انجام آزمایش هـای متعـدد نـشان داده شده است که این گیاه در رفع اسـتئومیلیت و سـل اسـتخوانی اطفـال موثر است، به دلیل دارا بودن فسفر، آهن، کربوهیدرات ها، مواد ازته، دیاستازها و سایر مواد موجود در این گیاه، می تواند برخی از بیماریهای ناشی از بی اشتهایی و ضعف و لاغری را از بـین ببرد، همچنین از آن میتوان برای مـوارد مختلفـی کـه تجـویز داروهای آهن و فسفردار ضرورت پیدا می کند، استفاده به عمل آورد.