دلم‌ می‌خواهد رضا رویگری گذشته باشم

رویگری سپس در پاسخ به اینکه آیا توانایی رفتن مقابل دوربین را دارد، می‌گوید: من تا زمانی که صورت و چشمانم کار کند می‌توانم مقابل دوربین بروم اما پاهایم خیلی یاری نمی‌کنند؛ با‌این‌حال تا آخر عمرم توانایی کار کردن دارم و دلم می‌خواهد به مردم کشورم خدمت کنم و همان رضا رویگری گذشته باشم. اتفاقا اخیرا یک فیلم سینمایی به من پیشنهاد شده است و شاید اگر خدا بخواهد به اصفهان بروم و آن را کار کنم. این هنرمند صحبتش را این‌گونه ادامه می‌دهد: نمی‌خواهم گله کنم اما حرف و سخن زیاد است. آدم از یکسری افراد بیشتر توقع دارد اما خبری از آنها نیست. درک می‌کنم همه گرفتارند ولی دلم می‌خواست دوستان بیشتر به من سر می‌زدند و با هم صحبت می‌کردیم اما متاسفانه گویا همه گرفتارند. ان‌شاءالله برای هیچکس بیماری نباشد به‌خصوص برای آنهایی که دوستشان داریم؛ اما کسانی که مریض‌احوالند همیشه چشمانشان به در است تا کسی به دیدنشان بیاید. متاسفانه درِ خانه ما خیلی باز نمی‌شود و فقط دوستانی را که همیشه به من لطف دارند و اطرافم هستند هر روز می بینم. من همه را دوست دارم اما درک می‌کنم گرفتاری ها هم زیاد است. رضا رویگری در پایان در پاسخ به اینکه برای مردم و کشور ایران چه آرزویی دارد، چنین می‌گوید: آرامش بزرگ‌ترین آرزویم برای مردم و کشورم ایران است و اینکه از لحاظ اقتصادی مردم وضعشان بهتر شود، سلامت باشند و شادی را حس کنند. برای کشورم هم سرفرازی و آبرو آرزو ‌می‌کنم.