نسل‌کشی در نامیبیا

پس از آن هزاران نفر از افراد اقوام شورشی به اسارت گرفته شده و به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند و بیشترشان به دلیل بیماری، آزار و خستگی مفرط جانشان را از دست دادند. آلمان پس از آغاز شورش و ناآرامی‌‌های ساکنان این کشور مستعمره به‌ویژه هیررو‌‌ها با فرستادن ژنرال «لوتار فن تروتا» اقدام به سرکوب اعتراض‌‌ها کرد و دستور قتل عام معترضان را داد. سرکوب این شورش‌‌ها توسط آلمان‌‌ها بی‌‌رحمانه و خشونت‌بار بود. دستور این بود که همه اعم از زن و مرد و بچه از بین بروند. بسیاری از آنها به اردوگاه‌های محصور اعزام شدند. این کشتار در واقع نخستین نسل‌‌کشی قرن بیستم بوده که توسط آلمان در یک کشور آفریقایی انجام شده است. اعضای قوم «ناما» یک سال پس از این سرکوب‌‌ها دست به شورش زدند که همین سرنوشت نیز برای آنها رقم خورد.   در سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ اقوام «ناما» و «هیررو» در واکنش به ضبط و تصرف زمین‌‌هایشان به دست نظامیان دوران استعمار آلمان، قیام کردند. تخمین زده‌‌ می‌شود در جریان این کشتارها بین ۶۵ تا ۸۰ هزار نفر از قبیله هیررو و ۱۰ تا ۲۰ هزار نفر از قبیله ناما کشته شده‌‌ باشند. این جنایات در سال ۱۹۴۸ از سوی سازمان ملل متحد به عنوان نسل‌‌کشی اعلام شد.