به گزارش خبرنگار مهر، تالاب شادگان جزو ۱۸ تالاب بینالمللی ثبت شده است، این تالاب با با بیش از ۵۰۰ هزار هکتار وسعت از طریق خورهای متعدد به خلیجفارس متصل میشود که با آب شیرین، لبشور و آبشور، محیطی مناسب برای زیست انواع آبزیان، پرندگان، جوندگان و حیوانات اهلی و وحشی در آن فراهم آمده است. تالاب شادگان همه ساله در فصل پاییز میزبان انواع پرندگان آبزی و کنار آبزی مهاجر از مناطق سردسیر سیبری، روسیه، آسیای میانه و مناطق داخلی ایران است. تالاب بینالمللی شادگان از شمال به شادگان، از جنوب به رودخانه بهمنشیر و از سمت غرب به جاده دارخوین، آبادان و آبهای خورموسی منتهی میشود.
این تالاب مردمی دارد که در آن زندگی میکنند آنها ماهی میگیرند و دامهایشان را که بیشتر گاومیش است به آب میسپارند. از نخلها تغذیه میکنند و با قایق در تالاب رفت و آمد میکنند.
گردشگران برای دیدن مردمان روستا، سبک زندگی و دیدن تالاب به روستای صراخیه میروند همان جا که زنانش حصیر می بافند و ورودی روستا ماهی پرورش یافته در تالاب را میفروشند. قایقها آماده انتقال گردشگران است به هر کجا که بخواهند، اما به تازگی جزیرهای از خشکیهای تالاب به جزیره گردشگری تبدیل شده که میزبان گردشگران میشود. در این جزیره مضیف ها و آلاچیقهای منطقه خوزستان فضای دلنشینی برای مسافران ایجاد میکنند.
در این باره یعقوب مقدم، فرماندار شهرستان شادگان، با اشاره به ظرفیتهای بالای این شهرستان در حوزه گردشگری گفت: شهرستان شادگان از نظر گردشگری دارای توانمندیهای قابل توجهی است و صنعت گردشگری با برنامهریزی مناسب میتواند به رونق و توسعه چشمگیری در این منطقه منجر شود.
وی افزود: در طول سال گردشگران زیادی به شادگان سفر میکنند و بخش عمدهای از این گردشگران به دلیل طبیعت بکر، اکوسیستم خاص منطقه، وجود تالاب، نیزارها و امکان قایقسواری و سفر ۲۰ دقیقهای تا جزایر، جذب این شهرستان میشوند. حضور گردشگر نیازمند فراهم بودن امکانات و تمهیداتی است تا بتوانند روز خوبی را در منطقه سپری کنند. با توجه به بکر بودن طبیعت، باید امکاناتی متناسب فراهم شود تا گردشگران بتوانند استفاده بهینهای از این ظرفیتها داشته باشند.
فرماندار شادگان با بیان اینکه ساماندهی مناسبی در حوزه قایقها انجام شده است، تصریح کرد: با کمک سرمایهگذار بخش خصوصی، جزیرهای به نام «جزیره شهر نی» در وسط تالاب احداث شده است. البته این جزیره هنوز جای کار زیادی دارد و جزایر دیگری نیز در تالاب وجود دارند که در صورت جذب سرمایهگذار، میتوان امکانات گردشگری بیشتری در آنها ایجاد کرد.
مقدم ادامه داد: شهرستان شادگان در طول سال گردشگر دارد اما پیک اصلی گردشگران مربوط به ایام عید نوروز است. در نوروز امسال بیش از ۱۱۳ هزار نفر گردشگر در بازهای حدود ۲۰ روزه به شادگان سفر کردند. همچنین حدود دو هزار گردشگر خارجی داشتیم و سایر گردشگران ایرانی بودند. در ایام عید گردشگرانی از کشورهای مختلف از جمله سودان و اتریش به شادگان آمدند که عمدتاً گردشگران اروپایی بودند.
وی با اشاره به شرایط آبوهوایی منطقه گفت: با توجه به اقلیم شادگان، بهترین زمان حضور گردشگر ماههای سرد سال است. در حال حاضر که در دیماه هستیم، هوایی بهاری را تجربه میکنیم. سایر ماههای سال هوا گرم است و شرایط برای گردشگران دشوار میشود، بهطوریکه تحمل این آبوهوا حتی برای بومیان نیز سخت است. با این حال، در ماههای پاییز بهویژه آبان و آذر و همچنین زمستان، شرایط مناسبی برای گردشگری وجود دارد و از فروردین و اردیبهشت به بعد هوا بهتدریج گرم میشود.
فرماندار شادگان اضافه کرد: با وجود گرمای شدید و رطوبت بالا در ماههای گرم سال، باز هم در روزهای پنجشنبه و جمعه گردشگر داریم. علیرغم شرایط نامساعد آبوهوایی، گردشگران به منطقه میآیند و این موضوع نشاندهنده علاقه مردم به طبیعت بکر شادگان است.
مقدم بهترین تجربه گردشگران را قایقسواری در تالاب دانست و گفت: تالاب شادگان بسیار وسیع است و همین سفرهای کوتاه قایقسواری، با هزینهای اندک، تجربهای ارزشمند برای گردشگران ایجاد میکند. هزینه قایقسواری در سال جاری برای یک خانواده چهار یا پنج نفره حدود ۵۰۰ هزار تومان بوده که مبلغ زیادی نیست و در مقابل، تجربه خوبی برای گردشگر فراهم میکند.
وی افزود: بیشتر قایقهای مورد استفاده متعلق به خود منطقه هستند و اغلب قایقهای صیادی با عرض کم هستند که بومیان از آنها استفاده میکنند. با این حال، در تلاش هستیم با الگوبرداری از سایر مناطق آبی، قایقهایی با عرض بیشتر و امکانات بهتر فراهم کنیم تا به جذب بیشتر گردشگر کمک شود.
فرماندار شادگان با اشاره به محدودیتهای زیرساختی گفت: در جزیره امکان کشیدن برق وجود ندارد و دسترسی به اینترنت نیز محدود است، چراکه به دلیل ملاحظات زیستمحیطی، اجازه ایجاد سازههای دائمی داده نمیشود و تنها سازههای بومی و موقت مورد قبول محیطزیست است.
مقدم با بیان اینکه شادگان به شهری بدون اقامتگاه معروف است، اظهار کرد: در عین حال، بومگردی در شهرستان فعال است و مردم منطقه مهماننواز هستند؛ بهگونهای که اگر خودرویی غیر بومی وارد شادگان شود، مردم پیشنهاد میدهند که گردشگران مهمان آنها شوند.
وی ادامه داد: با توجه به روند رو به رشد گردشگری، به این نتیجه رسیدیم که شادگان حتماً نیازمند هتل و مهمانسرا است. این موضوع در شورای اشتغال شهرستان مطرح شده و در آستانه جذب سرمایهگذار برای احداث مهمانسرا و هتل هستیم. علاوه بر این، مجتمعهای بومگردی در شهر و روستاها در حال احداث هستند که برخی از آنها به دلیل فاصله تالابی از مناطق گردشگری، پراکندهاند اما در آینده نزدیک افتتاح خواهند شد.
فرماندار شادگان گفت: امکان شبمانی و بیتوته در مراکز بومگردی فراهم شده و این منطقه بهویژه با توجه به شهر ملی حصیربافی و کارگاههای متعدد صنایعدستی که محصولات آنها حتی صادر میشود، ظرفیتهای متنوعی برای گردشگری دارد.
مقدم با اشاره به اینکه سیاست اصلی شهرستان در گذشته متکی بر گردشگری نبوده است، افزود: در حالی که شادگان دارای تالاب بینالمللی، رودخانههای کارون و جراحی است، اما تا سالهای اخیر گردشگری در این منطقه فعال نبوده است. جزیره گردشگری نیز در سال اخیر احداث شده و بهتازگی فعالیتهای گردشگری با ورود سرمایهگذار آغاز شده که نتایج خوبی هم به همراه داشته است.
وی موقعیت جغرافیایی شادگان را یکی از مزیتهای مهم دانست و گفت: این شهرستان بین دو اتوبان اصلی اهواز آبادان و آبادان ماهشهر قرار دارد که دسترسی به آن را آسان کرده است. همچنین شادگان حدود ۵۵ کیلومتر مرز آبی با خلیج فارس دارد که ظرفیت بزرگی برای گردشگری محسوب میشود. در این منطقه اسکله صیادی و اسکله تجاری وجود دارد و تصمیماتی برای احداث اسکله گردشگری نیز اتخاذ شده که در آینده نزدیک عملیات اجرایی آن آغاز خواهد شد.
فرماندار شادگان تصریح کرد: با تحقق این طرحها، علاوه بر تالاب و گردشگری روستایی، گردشگری آبی و ساحلی نیز در شادگان فعال خواهد شد و این مجموعه ظرفیتها میتواند شادگان را به مقصد مهم گردشگری کشور تبدیل کند.
مقدم همچنین به روستای صراخیه اشاره کرد و گفت: این روستا ثبت ملی شده و با پیگیریهای صورتگرفته از سوی اداره میراث فرهنگی قرار است برای ثبت جهانی نیز اقدام شود. روستاهای مجاور تالاب نیز ظرفیت گردشگری دارند و مردم این روستاها علاوه بر صیادی، میتوانند در حوزه گردشگری فعال باشند.
وی در پایان با اشاره به مشکلات زیرساختی و کمبود آب گفت: جلسات متعددی در سطح شهرستان و استان برگزار شده و اراده خوبی در سطح استان برای کمک به شادگان وجود دارد، اما در سالهای گذشته نتوانستیم از ظرفیتها بهدرستی استفاده کنیم. یکی از مهمترین مشکلات، کمبود آب شیرین است. با وجود قرار گرفتن شادگان در انتهای حوضه آبریز و بین دو رودخانه بزرگ، توسعه کشت در بالادست باعث شده آب کافی به این شهرستان نرسد. این موضوع تولیدات کشاورزی را با مشکل مواجه کرده است.
فرماندار شادگان افزود: در تابستان امسال چند نوبت رهاسازی آب انجام شد که تنها توانست نخلها را زنده نگه دارد و مردم برای حفظ نخلها، ثمر آنها را برداشت نکردند. متأسفانه به دلیل کمبود آب، کارگاههای بستهبندی خرما نیز با مشکل مواجه شدند و خرمای تولیدی از کیفیت مطلوب برخوردار نبود. هرچند خشکسالی وجود داشت، اما شادگان آسیبهای زیادی از این وضعیت متحمل شد.
