سوادکوهی: رفتنم به استقلال تقابل با تیم سابقم نبود/ نمی‌خواهم مادرم آرزو به دل بماند

نفر اول وزن ۸۶ کیلوگرم قهرمانی کشور که بار دیگر وارد چرخه انتخابی تیم ملی شده، می‌گوید امسال اولویت اول و آخرش، مدال جهانی است و به کادرفنی تیم ملی هم گفته که نمی‌خواهد آرزوی مدال جهانیِ او، به دل مادرش بماند.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، علی سوادکوهی که بعد از رقابت نافرجام با محمد نخودی در ۷۹ کیلو و سابقه چند بار بردن عنوان‌دار جهان و البته قهرمانان خارجی بزرگ این وزن، راهی به تیم ملی باز نکرد، به ۸۶ کیلوگرم رفت و شروع خوبی هم در این وزن داشت، اما سال گذشته هم راه به جایی نبرد و این کامران قاسم‌پور بود که از ۹۲ کیلو به ۸۶ کیلو برگشت و راهی مسابقات جهانی شد.

سوادکوهی، چند روز قبل در تبریز قهرمان ۸۶ کیلوگرم شد. او هرچند در مرحله گروهی خیلی مقتدر ظاهر نشد، اما فینالش را از حریفی برد که کشتی‌های قبلی‌اش را عالی تمام کرده بود: سجاد غلامی.

با این برد، حالا سوادکوهی وارد چرخه انتخابی ۸۶ کیلوگرم تیم ملی آزاد شده، وزنی که حسن یزدانی را از دست داده و به دلیل متزلزل ظاهر شدن کامران قاسم‌پور در جهانی زاگرب و مسابقات همبستگی کشور‌های اسلامی، می‌تواند ملی‌پوشش تغییر کند.

پایان‌دهنده طلسم شکست‌ناپذیری جردن باروز مقابل کشتی‎‌گیران ایرانی، می‌داند که فرصت زیادی برایش باقی نمانده که دوره قهرمانی‌اش بدون مدال و صرفاً با یک عنوان «برنده باروز» تمام نشود.

تابناک: به نظر می‌رسید فینال سختی در انتظارت باشد، اما خیلی راحت‌تر از پیش‌بینی، سجاد را بردی و قهرمان شدی. دوباره به کورس مدعیان برگشتی.

هر سربالایی، بالاخره سرپایینی هم دارد.

تابناک: تو قبلاً در ۸۶ کیلو هم شانس ملی‌پوش شدن داشتی، اما از دستش دادی.

سال قبل ۱۰ روز مانده به مسابقات قهرمانی کشور، مینیسک پاره کردم، دکتر معتمد فدراسیون کشتی، دکتر کیهانی زانویم را جراحی کرد و طبعاً غیبتم کاملاً موجه بود، اما خب کشتی‌گیر دیگری را می‌خواستند یا نه، نمی‎‌خواهم در مورد گذشته حرف بزنم، هر چه بود گذشت. امسال شرایطم خوب است.

تابناک: قبول داری که از تو انتظار خیلی بیشتر بود؟ کسی که عنوان‌داران جهان از جمله خود محمد نخودی را چند بار شکست داده و برنده جردن باروز در اوجش بوده، اما تا امروز تیم ملی نشده‌ای.

بردن جردن باروز که برای چند سال قبل بود، سیداکوف را هم در لیگ برتر بردم، خیلی‌ها را شکست دادم. ذهنیتم شاید اشتباه بود ولی امسال همه چیز برایم فرق کرده، تفکراتم، برنامه‌ام؛ همه چیز. با کادرفنی تیم ملی تماس گرفتم، گفتم من امسال می‌خواهم نتیجه‌ام را بگیرم و هر چه بگویید انجام می‌دهم؛ کجا بروم و کجا کشتی بگیرم. گفتم نمی‌خواهم آرزوی مدال جهانی، به دل مادرم بماند، خسته شدم و می‌خواهم مدالم را بگیرم.

تابناک: بعد هم در لیگ استقلال را انتخاب کردی، در حالیکه چند سال قبل یکی از مهره‌های اصلی تیم بانک شهر بودی.

اول قرار بود برای تیم خیبر کشتی بگیرم، آقا غلام (محمدی) هم گفت حیف است، تو کشتی‌گیر بااستعدادی هستی؛ اما ظاهراً خیبر مشکلات مالی داشت و بعد قرار شد به استقلال بروم. مسئولان این تیم چند بار به من زنگ زده بودند و در نهایت با این تیم امضا کردم. به آنها هم گفتم برنامه و اولویتم فقط تیم ملی است، به هیچ چیز دیگری کاری ندارم. آنها هم قبول کردند و گفتند در هر صورت باید همه را ببری و تیم ملی بشوی، بیا اینجا کشتی بگیر.

تابناک: ولی اینطور به نظر می‌رسید که روبه‌روی تیم سابقت قرار گرفته‌ای.

نه، اصلاً اینطور نبود. اولویت من تیم ملی بود. آقا رضا (یزدانی) ۴-۵ سال برای من زحمت کشید. او در تیم‌داری واقعاً درجه یک است. به کشتی‌گیر و کشتی شخصیت می‌دهد، هتل خوب، غذای خوب، لباس خوب؛ اما خب هدفم امسال فقط تیم ملی شدن بود و به خاطر مسائلی که وجود داشت، این تصمیم گرفته شد. البته که من برای رفتن به تیم دیگر هم از آقا رضا رخصت گرفتم. حتی بعد از قهرمانی بانک شهر، به او پیام تبریک دادم. او با این مسئله هیچ مشکلی نداشت و برایم آرزوی موفقیت کرد.

تابناک: استقلال در وزن تو ابراگیم کادی‌یف را هم جذب کرده بود، قراردادت خوب بود؟

کمیل را خیلی دوستش دارم، وقتی صحبت قرارداد شد، گفتم من با آقا رضا یزدانی هم هیچ وقت قیمت نمی‌دادم و خودش رقم را می‌نوشت. به کمیل قاسمی هم رقم ندادم و گفتم هرچقدر نوشتی اوکی هست.

تابناک: اینکه امسال تمرکزت واقعاً روی رسیدن به دوبنده تیم ملی بوده، چیزی است که چند سال قبل هم اگر اتفاق می‌افتاد تو مدالت را گرفته بودی.

به هر حال وقتی می‌خواهی مدال بگیری باید حرف گوش‌کن باشی. تابع نظر کادرفنی تیم ملی؛ امسال تمام فکر و ذهنم مدال جهانی است. هر چه حاشیه بود را از خودم دور کردم و دور می‌کنم، تمام و شد رفت. هیچ چیزی را به آن ترجیح نمی‌دهم. اولویت من گرفتن مدال است. حیفم می‌آید بدون مدال بروم. زمانش هم همین امروز است، باید این اتفاق بیافتد. سرم پایین است، با هیچ احدی هم مشکلی ندارم. بقیه هم حتماً این را درک می‌کنند، تعارف که نداریم، مدال جهانی می‌ماند، لیگ که نمی‌ماند.

تابناک: امید شایگان (رئیس هیئت مازندران) بعد از قهرمانی‌ات می‌گفت حتی یک روز هم استراحت نکرده‎‌ای.

امسال خیلی تمرین کردم، خوب هم تمرین کردم. یک روز هم نشد که تمرین را رها کنم، چون می‌خواستم از همین شروع کار، خوب وارد چرخه شوم. سبک تمرینم را هم عوض کردم و دیدید که خوب کشتی گرفتم. هر وقت خواستم پا گرفتم و هرجا لازم بود دفاع کردم. بر کار مسلط بودم.

تابناک: و بعد از این چه می‌شود؟ فکر می‌کنی به آسیایی بروی؟

بعد از این در خدمت تیم ملی هستم، هر تصمیمی که آقا پژمان (درستکار) بگیرد. چند تورنمنت خوب از جمله یاشاردوغو، رنکینگ‌ها و... در پیش است، هر کدام را صلاح بدانند، من آماده نبردم. اگر به آسیایی بروم باید حتماً اول شوم که در چرخه بمانم.

تابناک: تجربه کشتی گرفتن با کامران قاسم‌پور را هم داری، برای دوبنده باید با او بجنگی در حالیکه جواز مرحله آخر انتخابی تیم ملی را دارد.

یک بار با هم کشتی گرفتیم. او از رفقای خوب ماست، حالا در کنار رفاقت؛ قرار است رقابت خوبی هم داشته باشیم و این برای کمک به کشتی کشور است. اینکه بتوانیم به هم کمک کنیم که بالاتر برویم و در نهایت هم هر کدام‌مان بتوانیم مدال خوش‌رنگ‌تری برای ایران به دست آوریم، صاحب دوبنده تیم ملی خواهیم شد.