حجت الاسلام غلامرضا شاه حسینی در گفتگو با خبرنگار مهر با تأکید بر اهمیت انجام اقدامات فرهنگی در مسیر توسعه کشور اظهار کرد: در دنیایی که هر کشور برای آینده خود برنامهریزی میکند، هیچ سرمایهای ارزشمندتر از انسان آگاه و مسئول نیست و تربیت چنین انسانی جز از مسیر کار فرهنگی عمیق و مستمر ممکن نمیشود.
حجتالاسلام شاهحسینی افزود: زمانی که هزینهای برای اجرای یک برنامه فرهنگی، تربیتی یا هنری پرداخت میشود، در ظاهر ممکن است تنها یک رقم مالی دیده شود اما در حقیقت همان مبلغ به ساختن ذهنها، دلها و روح جامعه بازمیگردد و در نتیجه در فرهنگی که قوی باشد، اقتصاد، سیاست و امنیت نیز ریشهدار و با ثبات خواهند بود.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: انجام فعالیتهای فرهنگی چنانچه با نگاه سرمایهگذاری انجام شود، ثمره آن در کاهش آسیبهای اجتماعی، افزایش همبستگی ملی و پرورش نسلی که به جای نیاز به کنترل، خودکنترلی را درونی کرده است، نمایان خواهد شد که این همان سرمایهای است که هیچ دشمنی قادر به نابود کردن آن نیست.
استاد حوزه و دانشگاه گفت: بیتوجهی به فرهنگ، یعنی کاستن از ستونهای معنوی توسعه و حمایت از آن و به معنای گذاشتن خشتهای ماندگاری بر بنای آینده کشور است.
وی تصریح کرد: لازم است مسئولان، تولیدکنندگان محتوا، هنرمندان و مربیان فرهنگی را نه به چشم هزینه، بلکه به عنوان سرمایهگذاران تمدن آینده ببینند، چرا که هر جمله درست، هر اثر فاخر و هر برنامه تربیتی، دانهای است که نسلهای بعدی از آن ثمر خواهند چید.
استاد حوزه و دانشگاه با تأکید بر ضرورت نگاه تمدنی به فرهنگ اظهار کرد: فرهنگ را باید نه به عنوان بخشی از زندگی، بلکه بهعنوان جان و روح تمدن دید، تمدنی که کالبدی است و بدون فرهنگ زنده نیست.
وی افزود: نگاه ما به فرهنگ باید ریشهای، آیندهساز و مشارکتی باشد یعنی در تصمیمگیریها، فرهنگ را در سطح سیاست و اقتصاد جای دهیم، نه زیر سایه آن و هر تصمیم اقتصادی اگر از فرهنگ جدا باشد، از مردم جدا میشود و هر سیاست فرهنگی اگر با شناخت مردم همراه نباشد، نتیجه مؤثر ندارد.
حجت الاسلام شاهحسینی ادامه داد: تمدن ایرانی اسلامی بر پایه همین نگاه پیوسته شکل گرفته است، باوری که انسان را موجودی صاحب معنا و جامعه را عرصه رشد اخلاق و تفکر میبیند و فرهنگ زنده، تمدن زنده میآفریند؛ فرهنگی که بتواند از گذشته الهام بگیرد و با حال سخن بگوید، راه آینده را روشن خواهد کرد.
استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: در این دیدگاه، هزینه برای فرهنگ معنا ندارد، تنها سرمایهگذاری برای تثبیت تمدن و تربیت انسان معنا پیدا میکند و هر کتاب، اثر هنری و آموزش اخلاقی، سنگ بنایی در بنای جامعهای است که میخواهد بماند، رشد کند و الهامبخش دیگران باشد.
وی تصریح کرد: فرهنگ پدیدهای نیست که دولتها بهتنهایی بتوانند آن را بسازند بلکه مردم، خانوادهها، هنرمندان، معلمان و اندیشمندان، همگی خالقان آن هستند و تمدن زمانی زاده میشود که فرهنگ در متن زندگی مردم جریان داشته باشد.
فرهنگ باید با نگاه تمدنی و انسانی بازتعریف شود
حجتالاسلام شاهحسینی با تأکید بر ضرورت نگاه تمدنی به فرهنگ اظهار کرد: باید نوع نگرش به فرهنگ، تمدنی، انسانی و آیندهساز باشد یعنی نگاهی که باور دارد راه ساختن آینده از تربیت فرهنگ امروز میگذرد و این نگاه، توسعه محور نیست بلکه نگاه رشد انسان، سربلندی ملت و پایداری تمدن است.
وی افزود: دنیای امروز دیگر محدود به کتاب و مدرسه نیست بلکه انسان در فضایی زندگی میکند که دادهها و تصویرها بیوقفه بر او میبارند و شبکههای اجتماعی، هوش مصنوعی و رسانههای آزاد نه تنها ابزار ارتباط، بلکه محیط زیست جدید فکر و احساس انسان شدهاند، در چنین شرایطی اگر فرهنگ خود را بازتعریف نکند، بهسرعت در امواج دیجیتال محو خواهد شد.
حجت الاسلام شاهحسینی ادامه داد: هوش مصنوعی قادر است محتوا بسازد، تحلیل کند و حتی احساس را شبیهسازی کند اما هنوز نمیتواند ارزش بیافریند زیرا ارزشآفرینی کار فرهنگ است و چنانچه این مهم نتواند نقش خود را به درستی ایفا کند، انسان از ابزارهای هوشمند، خودِ ابزارِ بیجهت خواهد شد.
فرهنگ باید فناوری را در مسیر تمدنسازی هدایت کند
استاد حوزه و دانشگاه ضمن تأکید بر ضرورت هدایت فناوری در مسیر تمدنسازی گفت: هوش مصنوعی میتواند خدمتگزار تمدن و نه حاکم آن باشد مشروط بر اینکه نگاه فرهنگی درست بر توسعه تکنولوژی نظارت داشته باشد چرا که فرهنگ باید جهت بدهد و نه اینکه عقب بنشیند.
وی افزود: چنانچه امروز فرهنگ کنار گذاشته شود و برای آن هزینه نشود، فردا هوش مصنوعی نه تنها کار ما، بلکه فکر و احساس ما را نیز برنامهریزی خواهد کرد و در آن شرایط انسان از سازنده تمدن به مصرفکننده الگوریتمها تبدیل میشود.
حجت الاسلام شاهحسینی ادامه داد: چالش امروز جامعه فرهنگی ما تقابل با فناوری نیست، بلکه تعامل آگاهانه با آن است زیرا تربیت نسلی که بتواند فناوری را به خدمت معنا بگیرد، نه اینکه معنا را در خدمت فناوری واگذارد.
استاد حوزه و دانشگاه تاکید کرد: نگاه تمدنی به فرهنگ در دوران دیجیتال یعنی باور به اینکه هر کلیک، محتوا و هر تجربه مجازی باید در زمین ارزش انسانی کاشته شود که این امر تنها زمانی ممکن خواهد بود که فرهنگ نه بهعنوان تزئین و گذشتهای باشکوه، بلکه بهمثابه آیندهای اخلاقی و انسانی فهمیده شود.
