نصیحتی به شیوخ خلیج فارس

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: اجلاس اخیر وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس که در بحرین برگزار شد با اینکه موضوعاتی مانند جنگ غزه، تنش‌های ایران و رژیم صهیونیستی، برنامه هسته‌ای ایران و سایر تحولات منطقه تمرکز داشت، در بیانیه پایانی خود بار دیگر موضوع ادعای موهوم شیخ‌نشین امارات درباره مالکیت بر جزایر سه‌گانه ایرانی ابوموسی و تنب بزرگ و کوچک را گنجاند!

نکته مهم اینست که در این بیانیه تعبیری بکار رفته که سابقه نداشته و نشان‌دهنده گستاخی شیوخ امارات در تکرار ادعای موهوم خود درباره جزایر سه‌گانه ایرانی است. وزرای خارجه شورای همکاری خلیج فارس در بیانیه خود از تعبیر «آخرین هشدار» استفاده کرده و از ایران خواستند جزایر سه‌گانه را به امارات برگرداند یا وارد مذاکره درباره آنها شود، در غیر اینصورت شورای همکاری از طریق دیوان بین‌المللی دادگستری برای بازپس گرفتن آنها اقدام خواهد کرد. علاوه بر این، درباره میدان گازی آرش نیز در این بیانیه اظهارنظر شده و از این میدان با نام عربی «الدرع» یاد کرده و از ایران خواسته از دخالت در این منبع گازی که مشترکاً متعلق به عربستان و کویت است خودداری کند.

سابقه ادعای امارات به سال ۱۳۵۰ یعنی سال خروج انگلیس از منطقه خلیج فارس برمی‌گردد که امارات ادعای مالکیت بر جزایر سه‌گانه ایرانی را مطرح کرد در حالی که اسناد تاریخی از قرن‌های گذشته مالکیت ایران بر آنها را تأیید می‌کنند. آنچه دولتمردان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس باید بدانند اینست که مالکیت واقعی بر جزایر با بیانیه‌های سیاسی از بین نمی‌رود. نکته مهم‌تر اینکه مردم ایران در مورد تمامیت ارضی کشور خود ازجمله مالکیت بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، وحدت‌ نظر دارند و هرگز در برابر ادعاهای واهی این و آن کوتاه نخواهند آمد. درباره میدان گاز آرش هم همین حساسیت وجود دارد و هیچ فردی از مردم ایران حاضر به کوتاه آمدن از حق خود در این زمینه نیست.

واقعیتی که شیوخ جنوب خلیج فارس آن را می‌دانند اینست که ادعاهائی از قبیل مالکیت جزایر سه‌گانه ایرانی برای امارات، تعلق داشتن میدان گازی آرش به کویت و عربستان و همینطور نام و عنوان خلیج فارس که هرچند وقت یکبار در شیخ‌نشین‌ها یک نام جعلی برای آن اختراع می‌کنند، دست‌پخت دولت‌های استعماری غربی است. آنها منافع خود را در ایجاد اختلاف و درگیری میان کشورهای اسلامی و مشغول کردن ملت‌های مسلمان به منازعات ارضی و درگیری‌های مرزی جستجو می‌کنند و از رهگذر این سرگرم کردن‌ها اولاً به غارت ثروت‌های مسلمانان ادامه می‌دهند، ثانیاً با فروش سلاح‌های کارخانه‌های خود دلارهای نفتی اعراب را به جیب می‌زنند و ثالثاً برای به فراموشی سپردن اشغالگری رژیم صهیونیستی و جنایاتی که علیه مردم مظلوم فلسطین مرتکب می‌شود فرصت می‌خرند. این، از عجایب روزگار ماست که صهیونیست‌ها دو سال تمام در غزه مشغول کشتار مردم حتی زنان و کودکان فلسطینی بودند و هنوز هم علیرغم توافق آتش‌بس به کشتار بی‌رحمانه مردم این باریکه ادامه می‌دهند و شیوخ جنوب خلیج فارس به جای مقابله با این ظلم و به جای حمایت از همنوعان عرب و هم‌دینان مسلمان فلسطینی خود، از یکطرف به رژیم صهیونیستی کمک‌های مالی و سیاسی و حتی تسلیحاتی و انرژی می‌کنند و از طرف دیگر هرچند ماه یکبار ادعای واهی مالکیت امارات بر جزایر سه‌گانه ایرانی را مطرح می‌کنند تا جنایات صهیونیست‌ها در غزه به فراموشی سپرده شود.

شیوخ جنوب خلیج فارس این تصور باطل را کنار بگذارند که با بکار بردن تعبیر «آخرین هشدار» و یا اینکه موضوع جزایر را در دیوان بین‌المللی دادگستری مطرح خواهند کرد، بتوانند واقعیت مالکیت ایران بر این جزایر را تغییر بدهند و یا کوچک‌ترین خللی در اراده مردم و دولتمردان ایرانی در حفاظت از حق خود در این زمینه به وجود بیاورند. آنها باید بدانند که ایران بسیار قوی‌تر از آنست که با این قبیل ژست‌های تبلیغاتی و سیاسی عقب‌نشینی کند و از حق خود چشم‌پوشی نماید. این واقعیت را هم شیوخ جنوب خلیج فارس باید آویزه گوش خود قرار دهند که مردم و دولتمردان ایران برای اربابان آمریکائی و اروپائی این شیوخ تره خرد نمی‌کنند. دیدید که برخلاف شما که به آنها هواپیما و طلا و دلار هدیه می‌کنید و در عین حال به خاک شما تجاوز می‌کنند، هر وقت به ایران جسارت کنند ما به آنها سیلی می‌زنیم. دوست نداریم به شما سیلی بزنیم به این شرط که شما دست از ادعاهای واهی بردارید.