جمعه 07 اردیبهشت 1403
Thursday, 25 April 2024
تله کینزی اولین بار در اقتصاد کینزی توضیح داده شد
تله کینزی یا تله نقدینگی زمانی ایجاد می شود که مردم وجوه نقد را انباشته می کنند زیرا منتظر یک رویداد نامطلوب مانند تورم ، تقاضای کل ناکافی یا جنگ هستند. از جمله ویژگی های یک تله نقدینگی می توان به نرخ های بهره نزدیک به صفر و تغییرات در عرضه پول اشاره کرد که در تغییر سطح قیمت ها بی تاثیر است.
این احتمال وجود دارد که پس از آنکه نرخ بهره به سطح معینی رسید ، ترجیح نقدینگی ممکن است عملاً مطلق شود به این معنا که تقریباً همه پول نقد را به داشتن بدهی ترجیح می دهند که نرخ بهره بسیار پایینی دارد. در این صورت مقام پولی کنترل موثر بر نرخ بهره را از دست خواهد داد. اما در حالی که این مورد محدودکننده ممکن است در آینده عملاً مهم شود ، من تا به حال نمونه ای از آن را نمی شناسم.
این مفهوم از ناتوانی احتمالی سیاست مالی اولین بار در آثار جان هیکس اقتصاددان بریتانیایی، مخترع مدل سازی IS -LM مطرح شد. ، از فرمول های اصلی هیکس پیروی می کند:
تله کینزی ممکن است به عنوان وضعیتی تعریف شود که در آن سیاست های پولی متعارف ناتوان شده اند ، زیرا نرخ بهره اسمی در صفر یا نزدیک به آن است: تزریق پایه پولی به اقتصاد هیچ تاثیری ندارد ، زیرا پایه و اوراق بهادار [پولی] از نظر خصوصی مورد توجه قرار می گیرد. بخش به عنوان جایگزین های کامل.
در تله کینزی، مردم بین اوراق قرضه و پول نقد بی تفاوت هستند زیرا نرخ بهره هر دو ابزار مالی در اختیار دارنده آنها تقریباً برابر است: سود نقدی صفر و سود اوراق قرضه تقریبا صفر است. از این رو ، بانک مرکزی دیگر نمی تواند بر نرخ بهره (از طریق افزایش پایه پولی) تأثیر بگذارد و کنترل خود را از دست داده است.
نموداری بیانگر تله کینزی
در توصیف کینز در مورد تله کینزی ، مردم نمی خواهند اوراق قرضه داشته باشند و به جای آن انواع دیگری از پول غیر نقد را ترجیح می دهند. به دلیل این ترجیح ، پس از تبدیل اوراق قرضه به پول نقد، این امر باعث می شود قیمت اوراق بهادار کاهش یابد و در نتیجه بازدهی آن افزایش یابد. با این حال ، مردم پول نقد را ترجیح می دهند صرف نظر از این که این بازده چقدر زیاد است یا بانک مرکزی چقدر نرخ اوراق قرضه (بازده) را تعیین می کند.
هیمن مینسکی ، اقتصاددان پسا-کینزی اظهار داشت: "پس از کاهش ارزش بدهی که باعث ایجاد رکود عمیق می شود ، افزایش عرضه پول با تعداد ثابت دارایی های دیگر [مالی] ممکن است منجر به افزایش قیمت سایر دارایی ها نشود. دارایی های." این به طور طبیعی باعث افزایش نرخ بهره دارایی هایی می شود که "تقریباً نقدینگی کامل" در نظر گرفته نمی شوند. در این صورت ، همانطور که مینسکی در جاهای دیگر بیان کرده بود .
این دیدگاه که تابع ترجیح نقدینگی یک رابطه تقاضا برای پول است ، این ایده را مطرح می کند که در شرایط مناسب ، تقاضای پول نسبت به تغییرات نرخ بهره ممکن است بی نهایت کشسان باشد ... احتمالاً دام نقدینگی در بلافاصله پس از یک رکود بزرگ یا بحران مالی.
خلاصه ای از اتفاقی که در تله کینزی می افتد
در پی انقلاب کینزی در دهه های 1930 و 1940 ، اقتصاددانان مختلف نئوکلاسیک به دنبال به حداقل رساندن تأثیر شرایط نقدینگی-دام بودند. دان پاتینکین و لوید متزلر به وجود اصطلاح "اثر پیگو" استناد کردند ، که در آن موجودی موجودی پول واقعی ظاهراً برهان تابع تقاضای کل برای کالاها است ، به طوری که موجودی پول مستقیماً بر منحنی "صرفه جویی در سرمایه گذاری" در تحلیل IS/LM تأثیر می گذارد. بنابراین سیاست پولی می تواند اقتصاد را تحریک کند حتی در صورت وجود دام نقدینگی.
پول گرایان ، به ویژه میلتون فریدمن ، آنا شوارتز ، کارل برونر ، آلن ملتزر و دیگران ، هرگونه تصور از "دام" را که دارای نرخ بهره صفر یا نزدیک به صفر نیست در تمام طیف مورد علاقه به شدت محکوم کردند. بدهی های کوتاه مدت و بلند مدت دولت و بخش خصوصی. از نظر آنها ، هرگونه نرخ بهره متفاوت از صفر در طول منحنی بازدهی ، شرط کافی برای از بین بردن احتمال وجود دام نقدینگی است.
در دوران اخیر ، هنگامی که اقتصاد ژاپن با وجود نرخهای بهره نزدیک به صفر ، در دوره رکود طولانی مدت قرار گرفت ، مفهوم تله نقدینگی دوباره مطرح شد. فرمول کینز در مورد دام نقدینگی به وجود منحنی تقاضا برای پول در سطح مثبت نرخ بهره اشاره می کند. با این وجود ، دام نقدینگی مورد استفاده در دهه 1990 صرفاً به وجود سیاست های نرخ بهره صفر یا نزدیک به صفر اشاره داشت.
این ادعا این بود که نرخ بهره نمی تواند به زیر صفر برسد. برخی از اقتصاددانان ، مانند نیکلاس صنایع دستی ، سیاست هدف گذاری تورم (توسط بانک مرکزی که مستقل از دولت است) را در مواقع استفاده از نرخهای بهره بسیار طولانی و بسیار پایین ، به منظور جلوگیری از تله نقدینگی یا فرار از آن ، پیشنهاد کرده اند.
تله کینزی تا حدودی متاثر از شرایط تاریخی نیز بوده است
برخی از اقتصاددانان مدرسه اتریشی ، مانند موسسه لودویگ فون میزس ، نظریه ترجیح نقدینگی کینز را به طور کلی رد می کنند. آنها استدلال می کنند که عدم سرمایه گذاری داخلی در دوره های کم بهره ، نتیجه سوء سرمایه گذاری قبلی و ترجیحات زمانی است و نه ترجیح نقدینگی.
اقتصاددانان مدارس شیکاگو همچنان از مفهوم تله نقدینگی انتقاد می کنند.
اقتصاددانان کینزی ، مانند برد دلونگ و سیمون رن لوئیس ، بر این باورند که اقتصاد همچنان در مدل IS-LM به کار خود ادامه می دهد ، البته یک مدل "به روز شده" و قوانین "به سادگی تغییر کرده اند"
مدل IS-LM برای پول درون زا اصلاح شده است: بانک مرکزی نرخ بهره را کنترل می کند اما عرضه پول را کنترل نمی کند. منحنی LM در حال حاضر ثابت است ، زیرا وقتی عرضه پول افزایش می یابد ، نرخ بهره r حرکت نمی کند. درآمد Y بدون افزایش نرخ بهره از y به yb افزایش می یابد.
تله کینزی را دام نقدینگی نیز می نامند
در طول بحران مالی جهانی ، در بازه زمانی 10-10-2008 ، در شرایطی که نرخ بهره کوتاه مدت برای بانک های مرکزی مختلف در ایالات متحده و اروپا نزدیک به صفر شد ، اقتصاددانانی مانند پل کروگمن معتقد بودند که بسیاری از کشورهای توسعه یافته ، از جمله ایالات متحده ، اروپا و ژاپن در دام نقدینگی بودند.
وی خاطرنشان کرد که سه برابر شدن پایه پولی در ایالات متحده بین سال های 2008 تا 2011 هیچ تأثیر قابل توجهی بر شاخص های قیمت داخلی یا قیمت کالاهای تحت دلار نشان نداد ، تصوری که دیگران ، مانند اسکات سامنر از آن حمایت کردند.
پسا کینزی ها پاسخ می دهند که سردرگمی "اقتصاددانان جریان اصلی" بین شرایط تله کینزی ، همانطور که توسط کینز تعریف شده و در چارچوب پس از کینز ، و شرایط نرخ های بهره نزدیک به صفر یا صفر ، عمدی و دارای انگیزه ایدئولوژیکی در تلاش برای حمایت از سیاست های پولی در قبال مالی است.
آنها استدلال می کنند که برنامه های کاهش کمی در ایالات متحده و جاهای دیگر باعث افزایش قیمت دارایی های مالی و کاهش نرخ بهره شده است. با این وجود ، طبق تعریف کینزی ، دام نقدینگی نمی تواند وجود داشته باشد ، مگر اینکه قیمت دارایی های مالی کاملاً امن کاهش یابد و نرخ بهره آنها افزایش یابد. افزایش پایه پولی تاثیری بر نرخ بهره یا قیمت کالاها نداشت.
تله کینزی تاثیر به سزایی بر شرایط اقتصادی دارد
گردآوری: بخش علمی و آموزشی بیتوته
