به گزارش ایسنا، یک حدیث از امام صادق علیه السلام است که حضرت می فرمایند «مَن اَصبَحَ و أَمسی وَالدُّنیا أَکبَرَ هَمِّهِ». کسی که صبح و شام کند و بیشتر همتش دنیا و پول و … بوده و به فکر نماز نباشد به سه تا مصیبت گرفتار می‌شود:
اول: «جعل الله الفقر بین عینیه»، خداوند فقر را مقابل دو چشمش می آورد.
دوم: قلبش پر از غم و غصه می شود.
سوم «شتّت عمله»، کارهایش پراکنده می شود. از این اداره به آن اداره. از این آسانسور به آن اسانسور. به هر دری که می زند نمی‌شود. ده سال است که اختلاف ملکی دارد. هنوز حل نشده. چرا ؟ چون به فکر دنیاست.
در ادامه امام صادق(ع) می‌فرمایند «مَن اَصبَحَ و أَمسی وَ الآخرة أَکبَرَ هَمِّهِ»، کسی که صبح و شام کند و بیشتر همتش آخرت باشد برنده است. مثل راننده تاکسی که اول ظهر کنار خیابان پارک می کند تا نماز اول وقت بخواند. با اینکه در آن ساعت اگر بخواهد مسافر ببرد. مسافر زیاد است و درآمدش هم زیاد است. اما با این حال تاکسی را نگه می‌دارد به مسجد می رود و نماز جماعتش را می خواند. بعد سوار می شود و مسافر می‌برد.
افرادی این چنین که مقید به نماز اول وقت هستند «جَعَلَ اللَّهُ الْغَنَاءَ فِی قَلْبِهِ» خداوند غنی و بی نیازی را در قلبشان قرار می‌دهد. یعنی چشمش سیر می‌شود.
همانند «اشیخ محمد حسین زاهد» که چیزی نداشت. اما هر وقت از او می پرسیدی حال شما چه طور است ؟ دو سه بار پشت سر هم می گفت: الحمدلله.
یک الحمدللهی می گفت مثل اینکه همه تهران برای اوست. حالا چیزی هم نداشت. دو اتاق اجاره کرده بود ماهی بیست تومان. گلیم هم زیر پایش بود.
مردم ریشه و علت گرفتاریشان را بفهمند. ریشه گرفتاری مردم این است که با خدا کاری ندارند.
منبع: بررسی گناهان کبیره در مواعظ ایت‌الله مجتهدی تهرانی، بوستان قرآن ،چاپ ششم ،1395 ، ص 44 و 45
انتهای پیام
