به گزارش ایسنا، آخرین ماه فصل پاییز یادآور یکی از اتفاقهای تلخ سینمای ایران است که در شبی از آذرماه سال ۱۳۸۶ یکی از صدابرداران سینما که از نخستین صدابرداران سرصحنه سینمای ایران شناخته میشود، حین برگشت از پروژهای سینمایی دچار سانحه شد.
اصغر شاهوردی که در همکاری با سینماگران مطرحی همچون دو فیلمساز فقید داریوش مهرجویی و عباس کیارستمی و نیز بهرام بیضایی، احمدرضا درویش و رخشان بنیاعتماد صدابرداری فیلمهایی همچون «هامون»، «پری»، «لیلا»، «قرمز»، «باشو غریبه کوچک»، «اجارهنشینها»، «شاید وقتی دیگر»، «کیمیا»، «سارا»، «بانو»، «زیر پوست شهر» و «خانه دوست کجاست؟» را انجام داده بود، آذرماه سال ۱۳۸۶ وقتی که در پروژه سینمایی «چراغی در مه» مشغول کار بود، هنگام برگشت به سمت تهران در یک حادثه رانندگی که خانوادهاش آن را ناشی از بیاحتیاطی راننده میدانند، دچار عارضه مغزی شد و الان حدود ۱۸ سال است که بدون تکلم و توان حرکت، خانهنشین شده است.
در تمام این سالها همسر و دو فرزند این هنرمند صبورانه از او پرستاری کردهاند ولی زندگی همه آنها چنان تحت تاثیر قرار گرفته که زمانی اشرف افشاری (همسر شاهوردی) میگفت، «زندگی ما سوخت» ولی در عین حال آرزو داشت و دارد، آن روزی نیاید که اصغر شاهوردی نباشد و او باشد.
خانواده شاهوردی در این ۱۷ سال با خرج و مخارج سنگین رسیدگی به بیماری با شرایط خاص ناتوانی در حرکت بیمارشان مواجه بودند. در این مسیر کمکهایی از سوی برخی سازمانها یا نهادهای مرتبط به آنها ارائه شده از جمله از سوی صندوق اعتباری هنر که همسر اصغر شاهوردی در این زمینه از پیگیریهای انجام شده و نیز از مدیرعامل صندوق (مجید پوراحمدی) قدردانی میکند. در این سالها احمد میرعلایی هم از همراهان همیشگی این خانواده بوده که همسر اصغر شاهوردی در هر صحبتی به حمایتهای او اشاره میکند.
اشرف افشاری درباره وضعیت این روزهای همسرش به ایسنا میگوید، اصغر شاهوردی با توجه به شرایط جسمی، نیاز جدیتری به فیزیوتراپی دارد ولی انجام این کار هم هزینههای سرساماوری دارد و هم خودش به تنهایی توان رسیدگی به تمام امور را ندارد. او در تمام این سالها نه تنها از نظر روحی بلکه از نظر جسمی هم فشار زیادی را متحمل شده است.
وی پیشتر یکی از مهمترین مشکلاتش را این طور توضیح میداد، «وقتی این مصیبت سر ما آمد من ۴۷ ساله بودم اما حالا دیگر توان جسمی ندارم. تا به حال بیشتر از نظر روحی افسردگی داشتم ولی الان تواناییام کم شده، کمرم خم شده و با زانو درد شدید مواجهم.»
او همیشه میگوید: نه تنها اصغر شاهوردی بلکه هر که در بستر بیماری است احتیاج به دیدار با دوستان و همکارانش دارد چرا که این دیدارها تاثیر مهمی در روند درمانی بیمار میگذارد و امیدوارم دوستان اصغر شاهوردی هیچگاه او را فراموش نکنند و به دیدارش بیایند.»
او حالا اضافه میکند: در این مورد از آقای وزیر (سیدعباس صالحی) هم دعوت میکنم که یک روز میزبانشان باشیم تا از نزدیک در جریان شرایط قرار بگیرند و با توجه به مسئولیتی که دارند تمهیدی در نظر بگیرند تا برای هنرمندانی که در دوران کاری خود گرفتار مشکلاتی مشابه میشوند اقدامات مسئولانهتری انجام شود هر چند وضعیت اصغر شاهوردی به گونهای است که هیچ مورد مشابهی در سینما ندارد.
انتهای پیام
