لباس ویژه شنا آقایان یک شلوار کوتاه و چسبیده به بدن است که باید بسیار سبک باشد و آب را در خود نگه ندارد. مطابق مقررات بینالمللی، شلوار شنا موقع مسابقات بینالمللی و رکوردگیری، باید از پارچهای به رنگ روشن و به صورت یک تکه باشد. امروزه لباس شناگران را از پوست کوسه درست میکنند که همه بدن را میپوشانَد. البته این لباس در زنان با مردان فرق دارد. عدهای هم پوشیدن مایو را برای اشغال کردن قسمت کمتری از بدن و راحتی مایو نسبت به لباس شنا ترجیح میدهند. همچنین مایوی زنانه به دو شکل دو تکه و یک تکه وجود دارد. مایوی استاندارد برای خانمها در مسابقات تنها یک تکه است.
استفاده از کلاه شنا سرعت فرد را بالا برده و این کار به اشخاص تازهکار اعتماد به نفس میدهد و همین طور اشخاصی که موهای بلند دارند از ریختن موهایشان به داخل آب پیشگیری نموده و کلر موجود در آب به موهای افرادی که حساسیت دارند و موهایشان میریزد تاثیر گذار نخواهد بود و خانمها که موهای بلند دارند حتماً باید از کلاه استفاده کنند که این کار به بهداشت استخر کمک بسیاری میکند.
بیشتر برای دیدن دیوار استخر و انجام بازگشت سالتو استفاده میشود. همچنین، به علت وجود کلر در آب و صدمه ندیدن چشم، استفاده از آن موثر است ولی استفاده نکردن از عینک نیز مشکلی نیست.
این نوع شنا کم فشارترین شنا برای بیشتر افراد است. شنای قورباغه ممکن است برای کسانی که دچار مشکلات زانو یا پشت هستند، مشکل باشد. آهسته کردن سرعت ضربه زدن و کم کردن اسنپ ممکن است به این اشخاص کمک کند. حرکات دست و پاهایتان را کنترل کنید.
خیلی از اشخاص دست هایشان را بیش از اندازه لازم از بدن دور کنید. به طور ایده آل بدن شما باید به مسیری مارپیچی به طرف بالا و پایین راه بپیماید، به این صورت که سر و تنه شما بالا بیاید و نیمه پایینی بدن آنرا دنبال کند.
شنای کرال پشت به صورتی انجام می شود که پشت شما روی آب قرار دارد. دست ها و پاها را میتوان به همان شیوه شنای آزاد حرکت داد و حداقل ۵۰۰ کالری در ساعت خواهید سوزاند. در این حرکت شنا باید به طور کامل از شرایط بدنتان داخل استخر آگاه شوید چون هنگامی که از پشت خوابیده اید نمی توانید جلوی خود را ببینید.
پیمودن مسافتهای طولانی در آب را به کمک انواع شناها، شنای استقامت می گویند. این نوع شنا به صورت متداول در آبهای آزاد انجام ميگیرد اما در استخر نیز می توان شنای استقامت انجام داد. از انواع شناها که برای پیمودن مسافتهای بسیار بکار می رود شنای پهلو است که خستگی کمتری به دنبال دارد.
هنگام حرکت شنای پروانه دو دست از عقب به طرف نیز حرکت می کنند، از بالای آب، رد شده و به جلوی سر رسیده و سپس دوباره به زیر آب می روند. در این حرکت پاها حرکت دلفینی انجام می دهند. در این نوع شنا ماهیچه های شانه به طور کامل درگیر میشوند و حرکتی کاملاً دشوار است. به همین دلیل پیشنهاد می شود کسانی که در شنا تجربه دارند سراغ یادگیری این حرکت بروند و با توجه به اینکه سخت ترین حرکت شنا به حساب می آید، بيش ترین انرژی را می گیرد و شما حدودا ۸۰۰ کالری در ساعت خواهید سوزاند.
شنای آزاد نوعی از شنا است که به وسیله فینا (فدراسیون جهانی شنا، شیرجه و واترپلو) تعریف شده و در مسابقات گوناگون جهانی و المپیک انجام میشود که از با سرعت ترین سبک های شنا به حساب می آید. منظور از شنای آزاد این است که در مسابقات این شنا، یک شناگر میتواند با هر استیلی که می خواهد شنا کند، چنانچه در مسابقات مختلط انفرادی یا مختلط تیمی که منظور از شنای آزاد، هر استلیلی غیر از پشت، قورباغه است.
شنای كرال سينه از سوی دیگر، حرکاتی کاملاً تعریف شده و مشخص دارد. در این نوع شنا، شانه ها باید با آب در یک خط قرار بگیرند و حرکات دست ها و پاها باید با هم انجام شود و یک عمل را انجام دهند. دست ها از سینه دور شده و به دور بدن می چرخد و سپس دوباره به جای اولیه بر می گردد (پاها هم دقیقا همین عمل را انجام میدهند). چنانچه با این حرکت یک ساعت شنا کنید، حدود ۷۵۰ کالری خواهید سوزاند.
شنای مختلط ترکیبی از چهار شنا یعنی شنای پروانه، کرال پشت، شنای قورباغه و شنای آزاد است. طرح ایجاد این نوع شنا به دهه ۱۹۵۰ میلادی باز می گردد که در سال ۱۹۵۴ برگزاری آن الزامی شده است. در مسابقات رسمی و بین المللی ماده های ۱۰۰ در چهار متر مختلط امدادی و ۴۰۰ متر مختلط انفرادی و ۲۰۰ متر مختلط انفرادی رقابت ها برگزار می شود.
مسابقه گروهی که ۴ نفر باید به طور امدادی مسیر مسابقه را شنا کنند.
شنایی مبتنی بر مسافت که اغلب در آبهای آزاد و در مسافتهایی طولانی انجام میشود.
شنایی که شناگر میتواند یکی از انواع شنا را به دلخواه انتخاب نموده و به وسیلهی آن با دیگر شرکت کنندگان رقابت کند.
شنایی تکنفره که شناگر میتواند از هر کدام از انواع شنا در آن استفاده نموده و خود را به خط آخر برساند.
شنا همه گروههای عضلانی بدن را به کار می گیرد. یک شخص باید از عضلات دست، پا، میان تنه و شکم برای شنا کردن استفاده کنند.
ورزش های قلبی – عروقی ورزش هایی هستند که قلب، ریه ها و سیستم عروقی بدن را به کار می گیرند. شنا جزو این گروه از ورزش ها است. شنا فشار خون را کاهش می دهد و قند خون را کنترل می کند.
اشخاص با آمادگی جسمانی گوناگون و سن مختلف می توانند شنا کنند. فقط باید شدت شنا را مناسب شرایط خود انتخاب کنند.
شنا کردن به جز بالا بردن سلامتی یک مهارت است و می تواند حتی در شرایط ویژه جان شما را نجات دهد.
کسانی که آرتروز دارند و نمی توانند ورزش های شدید انجام دهند، می توانند شنا کنند ، چون آب به عضلات و مفاصل فشاری وارد نمی کند.
کسانی که معلولیت جسمی دارند می توانند شنا کنند و این ورزش برای آنها آسان تر است.
شنا توانایی ریه ها را بالا می برد و تنفس را کنترل می کند. هوای مرطوب داخل استخر علائم بیماری آسم را کم می کند.
کسانی که MS دارند می توانند با شنا کردن وضعیت بهتری پیدا کنند. شنا درد را دراین بیماران کم می کند و از خستگی و افسردگی پیشگیری می کند.
زنان بارداری که به علت اضافه وزن امکان دارد با انجام ورزش های شدید صدمه ببینند. شنا برای این افراد خطری ندارد و آسان تر است.
شنا یکی از بهترین ورزش ها برای کالری سوزی است. مقدار کالری سوزی شنا به شدت ورزش و بدن شخص بستگی دارد.
کسانی که حوصله ورزش کردن ندارند، می توانند شنا را انتخاب کنند. این ورزش شادی بخش است و شخص را خسته نمی کند.
ورزش برای کسانی که به دنبال داشتن خواب بهتر هستند و بی خوابی دارند، مناسب است.
ورزش سبب ترشح آندورفین می شود. به این ترتیب روحیه و اعتماد به نفس را افزایش می دهد.
شنا سبب کاهش استرس و اضطراب می شود.
خیلی از شهرها استخرهایی با قیمت های گوناگونی دارند که بیشتر مردم می توانند به آسانی از این امکانات استفاده کنند.
شنا یک ورزش سالم است و در قیاس با ورزشهای دیگر خطرات کمتری به دنبال دارد. با این وجود تعداد کمی خطرات وجود دارد که در زیر میآید:
شرایط نامناسب آب که سبب آب پوشیدگی یا آب گرفتگی شناگر میشود یا استنشاق آب را به دنبال دارد.
ناتوانی از راه بیهوشی حاصل از شنا در آبهای کم عمق (یا بیهوشی غواص که نفس را زیر اب حبس نموده)، حمله قلبی، نارسایی سینوسهای شریانی یا شنای بیش از اندازه
* غرق شدن به علت استنشاق آب شور که حبابهایی در ریهها به وجود می آورد که تنفس را سخت میکند.
* نشانه های بیماری و سندرم ناشی از استنشاق آب شور
* شوک دمایی ناشی از پریدن در آب (خیلی سرد یا خیلی گرم) سبب ایست قلبی میشود.
* برآمدگی استخوانی در کانال گوش که به علت فرو رفتن طولانی مدت آب در کانال گوش است و موسوم به گوش شناگران است.
گردآوری: بخش ورزشی بیتوته