عصر ایران؛ سروش بامداد- « از روزی که دولت را آغاز کردیم، ۷۰۰ خانواده در روز داغدار میشدند. اما امروز با لطف خداوند متعال و کمک مردم و مسئولین بهداشتی، شرایط متفاوت شده است. انشاء الله در سویه جدید هم عزیزان رعایت میکنند و بتوانیم آن را هم پشت سر بگذاریم.»
این جمله را از زبان شخص آقای ابراهیم رییسی تا برخی دیگر از اعضای دولت بارها شنیده ایم و آنچه نقل شد مربوط به 22 بهمن است. تنها 9 روز قبل ولی همین امروز اول اسفند 1400 و در دومین سالگرد شروع شیوع کرونا در ایران شمار قربانیان به 200 تن رسیده است.
مقامات دولت جدید دوست داشتند واردات واکسن را که به رغم محدودیت های فراوان از پیش از شروع کار این دولت شروع شده بود به حساب خود منظور کنند و حتی فراموش کردند یا تصور کردند مردم فراموش کرده اند که از واردات انتقاد می کردند و تولید داخل را کافی می دانستند و ناگهان واردات واکسن هم عملی انقلابی و جهادی تلقی شد و به آن افتخار کردند و هر روز یکی می گفت شمار قربانیان به 700 نفر در روز هم رسیده بود و حالا ما به زیر 100 نفر رسانده ایم. دستور بازگشایی مدارس هم صادر شد تا به این هم ببالند و حالا 5 ماه از سال تحصیلی گذشته شمار قربانیان به 200 نفر در روز بازگشته و گویی فقط 700 نفر در روز باید آژیر هشدار و خطر را به صدا درآورد.
عدد 200 در حالی است که به لطف واکسن های وارداتی بسیاری دو دُز و شماری هم سه دُز تزریق کرده اند و مشخص نیست اگر واردات واکگسن سرعت نگرفته بود تکلیف چه بود؟
از آتش زدن برجام به مذاکرات احیای برجام رسیدند و اسم آن را مذاکره رفع تحریم ها و توافق خوب گذاشته اند. از ادعای بازگشایی مدارس و حتی دستور به ورزش در حیاط به تعطیل دوباره رسیده ایم و آزمون های حضوری هم منتفی شده است.
افتخار به کاهش قربانیان کرونا و اصرار بر یادآوری عدد 700 اما کافی نبوده و دوباره روند صعودی گرفته است. چرا که امور طبیعی منطق خود را دارد و کاری به ادعا و شعار ندارد.
200 هم عدد کمی نیست. نجنبیم دوباره به 700 می رسد. ادامۀ این وضع جای این نگرانی را باقی گذاشته که شمار قربانیان به 699 هم برسد و بگویند در دولت قبل به 700 نفر هم رسیده بود و حالا هنوز خوش بختانه 699 نفر است!