آلفرد هیچکاک؛ سلطان کلاسیک ترس و تعلیق

برترین‌ها: سر آلفرد جوزف هیچکاک در ۱۳ آگوست ۱۸۹۹ در لندن متولد شد. او در خانواده‌ای به شدت کاتولیک بزرگ شد. وی کودکی خود را تنها و بدون پناه توصیف کرد که بخشی از آن‌را هم به دلیل چاقی‌اش می‌دانست. یکبار در جایی گفته بود که پدرش او را با یک یادداشت به کلانتری فرستاده بود و از پلیس خواسته بود به خاطر کار‌های بدش به مدت ۱۰ دقیقه او را زندانی کنند.  

او با اینکه سبکی منحصربه‌فرد داشت، اما از تاثیر سبک سینمای کشور‌های دیگر در آثار او نمی‌توان چشم پوشی کرد؛ به خصوص سبک فیلم‌برداری‌های آلمانی و مکتب مونتاژ شوروی.

آلفرد هیچکاک کار حرفه‌ای خود را با طراحی تیتراژ فیلم برای فیلم‌های صامت در انگلستان شروع کرد. چند سال بعد، آلفرد با استعداد به عنوان دستیار کارگردان مشغول به کار بود.

سال ۱۹۲۵ اولین فیلم خود با نام مستاجر را ساخت. فیلمی که به گفته مورخین سینما یکی از برجسته‌ترین فیلم‌های دهه بیست انگلستان است. این نخستین اثری بود که هیچکاک به طور مشخص امضای هنری‌اش که سبک خاص خودش بود را در آن به جا گذاشت. کار در سینمای صامت و بی‌صدا در رشد خلاقیت هیچکاک بسیار تاثیرگذار بود. او می‌گوید صدا تنها نقشی فرعی در فیلم است و این تصاویر است که حرف می‌زنند.  

سال ۱۹۲۶ آلفرد هیچکاک با فیلم‌نامه نویس آمریکایی- انگلیسی آلما رویل  ازدواج کرد. آن‌ها ماه عسل خود را در پاریس گذراندند و پس از آن برای زندگی به انگلستان رفتند. آلما همسر هیچکاک، نزدیکترین دوست او بود. به طوری که چارلز چمپلین در این مورد می‌گوید: هیچکاک ۴ دست داشت؛ دو تا از دست‌هایش متعلق به آلما بود.

سال ۱۹۳۹ انگلستان را به مقصد هالیوود آمریکا ترک کرد. در آنجا اولین فیلم آمریکایی خود یعنی ربکا را ساخت که برنده جایزه بهترین تصویرسازی شد. حضور او در فیلم‌هایش، مصاحبه‌ها و تریلر فیلم‌هایش و برنامه تلویزیونی «آلفرد هیچکاک تقدیم می‌کند» او را به یک نماد فرهنگی تبدیل کرد. هیچکاک هیچگاه جایزه اسکار نبرد و تنها برای فیلم‌های قایق نجات، طلسم شده، پنجره پشتی، روانی و ربکا نامزد جایزه اسکار شد.

آلفرد هیچکاک رازآلود بیش از ۵۰ فیلم در شش دهه ساخت. یک سال پس از دریافت جایزه دستاورد زندگی در ۲۹ آوریل سال ۱۹۸۰ دار فانی را وداع گفت. او در رختخواب خود در حال که به آرامی خوابیده بود، دنیای زندگان را ترک کرد.

سایه یک شک - ۱۹۴۳

فیلم محبوب آلفرد هیچکاک از میان تمامی فیلم‌های وی، سایه‌ی یک شک است. هیچکاک در سال ۱۹۴۳ فیلمی هیجان‌انگیز و ترسناک را به روی پرده می‌برد.

جوزف کاتن در این فیلم در نقش عمو چارلی قهرمان مورد تحسین برادرزاده‌اش که نام او هم چارلی است با بازی ترزا رایت بازی می‌کند. او به تدریج متوجه می‌شود که عموی دوست‌داشتنی‌اش یک قاتل زنجیره‌ای است که زنان را می‌کشد. بیشتر منتقدان پس از تماشای این فیلم، توانایی‌های هیچکاک را تحسین کردند.

بدنام - ۱۹۴۶

از میان تمامی شاهکار‌های هیچکاک، فیلم بدنام را می‌توان بهترین اثر وی تلقی کرد. این تریلر جاسوسی مربوط به بعد از جنگ جهانی دوم را بن هکت نوشته است.

همچنین بازی‌های عالی از کری گرنت و اینگرید برگمن، یکی از مقبول‌ترین داستان‌های عاشقانه در تاریخ سینما است. دوربین هیچکاک در سراسر این درام جاسوسی به شکلی واضح و جسورانه به حرکت درمی‌آید و اثری نفس‌گیر را خلق می‌کند.  

پنجره عقبی - ۱۹۵۴

چشم‌چرانی موضوعی است که هیچکاک همواره در سراسر حرفه‌ی هنری خود آن را دنبال کرد، این فیلم رازآلود، روایت مردی است که به هنگام دید زدنِ بیرون از پشت پنجره، شاهد یک قتل بود.

پرداختن هیچکاک به مسئله‌ی ارضای خود از طریق تماشای مخفیانه‌ی دیگران یک شاهکار است و در طول فیلم تماشاگران را تبدیل به افراد فضولی می‌کند که مشغول دید زدن هستند. یکی از بزرگ‌ترین دلایلی که پنجره‌ی عقبی خیلی بیشتر از دیگر تعلیق‌های جنایی محبوب شد، دوست‌داشتنی بودن شخصیت‌های آن بود.

سرگیجه - ۱۹۵۸

در درام اسرارآمیز مسحورکننده‌ی هیچکاک، که هنوز هم مقتدرانه در صدر نظرسنجی سایت اند ساوند از پنجاه فیلم تاریخ سینما قرار دارد.  سرگیجه درباره‌ی وابستگی و فریب است و درک مفاهیم عمیق آن نیاز به تماشای چندین باره‌ی فیلم دارد. همچنین گفته‌شده این فیلم بیش از سایر فیلم‌ها زوایای شخصیت پیچیده‌ی هیچکاک را آشکار می‌کند.

سرگیجه عمدتاً به خاطر ساختار نامتعارف و روایت مطلقاً غمگین آن، یک شکست اقتصادی و هنری به هنگام نمایش بود. سرگیجه از نگاه هنری، به لطف موسیقی تکان‌دهنده و مسحورکننده‌ی برنارد هرمان و فیلم‌برداری رابرت بورکس که از رنگ برای اضافه کردن لایه‌هایی از معنا به روایت استفاده کرد، مست‌کننده است.

روانی - ۱۹۶۰

بودجه‌ی ساخت روانی تنها ۸۰۰ هزار دلار بود، اما تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم سیاه‌وسفید تاریخ شد و به دلیل محتوای ترسناک آن تا ۲۵ سال بعد درجه‌ی R را دریافت کرد. به این معنی که تنها افراد بالای ۱۷ سال حق تماشای آن را داشتند؛ و هیچکاک در طول فیلم مخاطب را درگیر می‌کند و مطمئن است آن‌ها را در لحظه‌ی درست تا سرحد مرگ خواهد ترساند.

 ازآنجایی‌که داستان این فیلم به بیرون درز کرده بود، هیچکاک سالن‌داران سینما را قانع کرد تا اجازه ندهند منتقدان سینمایی در اکران اولیه‌ی فیلم به نقد این اثر بپردازند. هیچکاک برای اینکه داستان فیلم را از لو رفتن حفظ کند، هیچ تیزری از روانی نساخت. شاید بتوان روانی را رادیکال‌ترین و پیشروترین فیلم هیچکاک در طول زندگی هنری وی نامید. صحنه‌ی قتل در زیر دوش در این فیلم، از چنان اهمیتی برخوردار است که در بسیاری از آکادمی‌های هنر فیلم‌سازی جهان تدریس می‌شود.

جنون - ۱۹۷۲

درست زمانی که همه از آلفرد هیچکاک ناامید شده بودند که بخواهد تریلر دیگری بسازد او این فیلم تاریک را ساخت که فیلم یکی مانده به آخر او محسوب می‌شود.

این فیلم اولین فیلم انگلیسی او پس از سال‌ها بود که در آن از موضوع تکراری مردی الهام می‌گیرد که به‌اشتباه به‌عنوان یک مجرم گرفتار شده است. در این فیلم‌های صحنه‌های بسیار زیبایی وجود دارد که در سکوت کامل نشان داده می‌شود.