بین 880 هزار نیروی آموزش و پرورش یک نفر برای وزارت پیدا نمی‌‌شود؟!

  عصر ایران؛ مهرداد خدیر- مجلس شورای اسلامی به دومین وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش هم رأی اعتماد نداد و مسعود فیاضی مانند حسین باغ‌گلی به کابینه ابراهیم رییسی راه نیافت. نام حسین باغ‌گلی را احتمالا فراموش کرده بودید. نام مسعود فیاضی را هم فراموش خواهید کرد. چون این دومی نه سابقۀ معلمی دارد، نه تدریس در مدارس دولتی و نه حتی یک روز مدیر مدرسه بوده است! قبلی حداقل تجربه مدیریت مهد کودک داشت.

  چنین کسی را اما آقای رییسی به عنوان وزیر آموزش و پرورش معرفی کرد تا جای دکتر غلامحسین شکوهی ، محمد علی رجایی و محمد جواد باهنر بنشیند!

  چگونه است که در سال های اول انقلاب آدم‌هایی در آن حد داشتیم و بعد از 43 سال و این همه گزینش و از بین 880 هزار و 514 نیروی آموزش و پرورش که 83 درصد آنان به معلمی اشتغال دارند آقای رییسی یک معلم را شایستۀ وزارت پیدا نکرده و فردی با لیسانس عمران و ادامۀ تحصیل در فقه و اصول را معرفی کرد و توقع داشت به صرف ادعای اجرای سند تحول رأی بیاورد.

  درست است که این مجلس حاصل اعمال شدید نظارت استصوابی است و در غیبت اکثریت مردم در فضای خاص انتهای سال 98 و پس از شوک های آبان و هواپیمای اوکراین و کرونا شکل گرفت و اکثریت مردم ایران را نمایندگی نمی کند اما به هر صورت نمایندگان با هر پشتوانۀ اجتماعی اهل حساب و کتاب اند و می دانند که وزارتخانه ای با  را نمی توان به فردی سپرد که مدیر مدرسه دولتی هم نبوده است!

  این که 140 نمایندۀ همین مجلس به مسعود فیاضی رأی اعتماد نداده اند جای تعجب ندارد. این که 115 نفر به او که واجد کمترین شرایط هم نبوده رأی دادند موجب شگفتی است.

  معرفی وزیر از بیرون جامعۀ فرهنگیان توهین به صدها هزار معلم است و آقای رییسی چرا ناخواسته این کار را انجام می دهد؟ چرا به صورت میدانی و انقلابی و جهادی به یک مدرسه نمی‌رود و نظر 4 تا معلم را نمی‌پرسد؟

  اُفت ندارد برای وزارتخانه ای که وزیران آن رییس جمهوری و نخست وزیر شدند چگونه چنین افرادی پیشنهاد می‌شوند؟

  احتمالا خواهند گفت چطور نمایندگان این حساسیت را در باقی وزارتخانه‌ها نداشتند و اینجا این همه گیر دادند؟ این که جاهای دیگر کوتاه آمدند دلیل آن نیست که در این فقره هم بی‌توجه باشند. ضمن این که پس از 100 روز روشن شده که ادعاها و وعده ها تا چه حد قرین موفقیت بوده است و نمی خواهند خودشان را به دردسر بیندازند.

  در گذشته هم اگر گاهی وزیر آموزش و پرورش از بیرون آمده سابقه داشته یا مانند وزیر دولت هاشمی رفسنجانی پیش تر وزیر علوم بوده و به خاطر اختلاف دو جناح اصلی بوده است نه این که فرد ناشناخته ای که برای مدیریت میانی هم مناسب نیست معرفی شود.

  سخنان رییس جمهوری دربارۀ وزیر پیشنهادی هم از چند منظر جالب توجه بود. اول این که بارها از او با عنوان «دکتر فیاضی» یاد کرد. حال آن که کمیسیون آموزش مجلس به صراحت اعلام کرد او مدرک دکتری ندارد.

  بامزه ترین بخش اما آنجا بود که گفتند:« محور انتخاب شایستگی است و رفاقت، قرابت و فشار آوردن رسانه ای هم موجب معرفی فردی نمی شود. دولت ما را با دولت های سه دهه گذشته مقایسه کنید که رفاقت چقدر در انتخاب افراد نقش داشته است. از نزدیکان در مسئولیت ها کجا هستند؟ در این زمینه سه دهه گذشته را بررسی کنید و این دولت را هم بررسی کنید. از نهاد ریاست جمهوری شروع کنید تا سایر نهادها. برای انتخاب وزیر آموزش و پرورش کار گروهی انجام شد و با بیش از ۲۰ نفر مصاحبه کردند. فسادستیزی، داشتن روحیه انقلابی ، کارآمدی ، روحیه تحول از شرایط همه وزراست؛ البته این شرایط باید مستمر بماند و در این زمینه از وزرا ارزیابی مستمری انجام می شود. با بررسی های انجام شده در کارگروه ها مشخص شد دکتر فیاضی از کسانی است که از جایگاه قابل قبول و ممتازی برخوردار است. من چند بار با او مصاحبه کردم. دوستان مورد اعتماد هم با او مصاحبه داشتند. وزرای قبلی آموزش و پرورش قبلی هم اعلام کردند او فرد صلاحیت داری است.»

   این بخش هم قابل توجه بود: «هم معلم آموزشی بوده و هم پرورشی، محتوای درسی را می شناسد، مدیر کل بوده و در مقطعی هم مسئول فناوری وزارت خانه بوده و با زیرساخت های آموزش و پرورش آشنایی دارد. از طراحان آموزش مجازی هم بوده است و برای آموزش و پرورش برنامه قابل دفاع دارد. او فردی تحول گراست و روحیه تعامل با سایر بخش ها را دارد. همچنین آمادگی اجرای سند تحول آموزش و پرورش را هم دارد. من با او هم حزب و هم گروه نبودم و نمی دانم به چه کسی رای داده است اما مهم در انتخاب افراد این است که روحیه انقلابی داشته باشند و با شاخص های دولت تطابق داشته باشند. ما دغدغه های نمایندگان در زمینه آموزش و پرورش را بررسی کردیم و به دکتر فیاضی رسیدیم.»

  باید دید آقای رییسی در سومین گزینه به یک معلم می رسد یا باز به دکتر فلان که معلم نبوده و بعد معلوم می شود دکتر هم نبوده است.

  اتفاقا نیاز نیست دکتر باشد. یک معلم ابتدایی شایسته را پیدا کنید. در یکی از حضورهای میدانی پیدا می شود. در برخی مشاغل مانند معلمی اصل بر صداقت و سلامت است و ناسالم و ناصادق استثناست. پیدا کردن معلمی برای وزارت دشوار نیست. راستی اگر واقعا هیچ یک از این 880 هزار نفر روحیه انقلابی ندارند پس این همه سال چگونه گزینش شده اند و مهم تر این که چگونه تربیت یک نسل و 13 میلیون کودک و نوجوان مان را به آنان سپرده‌ایم؟!