وندلین ویدکینگ، رئیس پورشه

او که دکترای مهندسی مکانیک داشت پس از گذراندن دوره‌ای در ویسبادن در گلیکو ای‌جی، شعبه‌ای از فدرال-موگول که سازنده قطعات اتومبیل است، باز به‌پورشه بازگشت و در ۱۹۹۱ رئیس بخش تولید آن شد. دو سال بعد ریاست این کمپانی را بر عهده گرفت و این در حالی بود که پورشه تا مرز ورشکستگی رفته بود و فروش سالانه‌ آن به‌یک‌سوم فروش آن در دهه هشتاد رسیده بود. با توجه به‌آنکه در آن زمان پورشه از سهامداران عمده فولکس واگن بود، ویدکینگ نیز در این زمان عضو شورای نظارت فولکس واگن شد. در حالی‌که برخی از تحلیلگران صنعت در آن زمان باور داشتند که  پورشه نمی‌تواند به‌فعالیت‌های خود ادامه دهد، ویدکینگ- که به‌گفته خودش در ۳۰ سالگی با سرمایه‌گذاری در املاک توانسته بود نخستین درآمد میلیونی خود را کسب کند- توانست بر این چالش فائق آید. او با الهام از سیستم شرکت تویوتا توانست در خط تولید این کمپانی نوآوری ایجاد کند. در واقع او با استفاده از روش‌های تولید و ارتقای کیفیت تویوتا، از هزینه‌های پورشه کاست و فروش آن را گسترش داد. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۶ گفته است: هر تولیدی باید توام با کسب درآمد و پول همراه باشد، در غیر این‌صورت شما فقط سر خودتان را گرم کرده‌اید و چنین کاری در صنعت خودرو محلی از اعراب ندارد.  

او نقشی راهبر در تلاش کمپانی پورشه برای تصاحب فولکس واگن داشت؛ تلاشی که در نهایت ناموفق بود، هرچند سودهای حاصله از اوراق مالی مرتبط با سهام وی دبلیو باعث شد تا ویدکینگ در سال ۲۰۰۸ در میان مدیران آلمانی بیشترین دریافتی را داشته باشد.

در ۲۰۰۸ ویدکینگ دو خیریه تاسیس کرد و برای هر یک از آنها ۵ میلیون یورو اختصاص داد. هدف اصلی این دو خیریه حمایت از خانواده‌ها، کودکان و جوانان نیازمند بود. او از سال ۲۰۱۳ رستوران‌های زنجیره‌ای تیالینی را تاسیس کرد. ویدکینگ چندین‌بار از سوی مجله خودرو آمریکا در لیست افراد قدرتمند این عرصه قرار گرفته است.