به گزارش خبرنگار مهر، باشگاه استقلال تهران یکی از پرافتخارترین و محبوبترین باشگاههای ورزشی ایران شهرت خود را عمدتاً مدیون تیم فوتبال مردانش است. این تیم که سالهاست در لیگ برتر فوتبال ایران حضور دارد به عنوان یکی از قطبهای اصلی فوتبال کشور شناخته میشود و هواداران پرشماری در سراسر ایران دارد.
اما در یکی دو سال گذشته و به ویژه پس از خصوصیسازی دو باشگاه بزرگ استقلال و پرسپولیس آبیپوشان پایتخت تصمیم گرفتهاند مسیر تازهای را در توسعه فعالیتهای ورزشی خود پیش بگیرند؛ مسیری که فراتر از فوتبال رفته و به رشتههای مختلف ورزشی گسترش یافته است.
این اقدام باشگاه استقلال برای ورود مجدد و جدی به رشتههای غیر فوتبالی اقدامی بسیار ارزشمند و قابل تحسین است. توسعه ورزشهای پایه و رشتههای متنوع ورزشی نه تنها به ارتقای سطح ورزش کشور کمک میکند بلکه امکان کشف استعدادهای جدید را فراهم میآورد و باعث میشود باشگاهها بتوانند نقش جامعتری در حوزه ورزش ایفا کنند.
استقلال با توجه به ظرفیتها و امکانات خود در تلاش است تا حضور فعالی در رشتههایی مانند بسکتبال مردان و زنان، فوتسال مردان و زنان، کشتی آزاد و فرنگی، هندبال، دوچرخهسواری، کاراته و دیگر رشتهها داشته باشد.
اما این توسعه سریع و گسترده در رشتههای مختلف سوالات و چالشهایی را نیز به همراه دارد. نکته جالب توجه این است که باشگاه استقلال در برخی رشتهها تیمهایی را در شهرها و استانهای دیگر تشکیل داده است؛ مثلاً تیم کشتی آزاد استقلال با نام استقلال جویبار در شهر جویبار که به عنوان مهد کشتی ایران شناخته میشود فعالیت میکند یا تیم هندبال استقلال در کازرون مستقر است.
این موضوع باعث ایجاد پرسشهایی درباره نحوه مدیریت و مسئولیتپذیری باشگاه نسبت به این تیمها شده است. آیا این تیمها تحت مدیریت مستقیم باشگاه استقلال تهران هستند یا تنها نام باشگاه را یدک میکشند و این که مسئولیت اصلی اداره آنها به استانها و هیئتهای ورزشی محلی سپرده شده است؟
این مدل فعالیت که در آن نام باشگاه بزرگ به تیمهای استانی داده میشود اگر چه مزایایی مانند بهرهمندی از برند قدرتمند استقلال را دارد اما ممکن است مشکلاتی هم ایجاد کند. از جمله اینکه هماهنگی و نظارت دقیق بر عملکرد این تیمها دشوار خواهد بود و تضمینی برای استمرار حضور آنها در لیگها وجود ندارد. تجربههای گذشته نیز نشان دادهاند که ورود سریع یک باشگاه بزرگ به رشتههای متعدد بدون برنامهریزی دقیق ممکن است منجر به رها شدن این تیمها پس از مدتی شود.
به عنوان نمونه پیشتر پرسپولیس نیز اقدام به فعالیت در رشتههای غیر فوتبالی کرد اما بعد از مدتی این فعالیتها کمرنگ و یا در نهایت متوقف شد. این مسئله نشان میدهد که صرف تشکیل تیم در رشتههای متعدد کافی نیست؛ بلکه باید زیرساختها، منابع مالی، مدیریت تخصصی و برنامهریزی بلندمدت وجود داشته باشد تا حضور باشگاه در این رشتهها پایدار بماند.
از سوی دیگر سرعت بالای ورود استقلال به چندین رشته ورزشی مختلف طی یک یا دو سال اخیر جای تأمل دارد. آیا این سرعت رشد با کیفیت لازم همراه بوده؟ آیا منابع مالی و انسانی کافی برای حمایت از همه این تیمها فراهم شده است؟ بدون شک پاسخ مثبت به این سوالات شرط اصلی موفقیت و تداوم فعالیت باشگاه در عرصههای غیر فوتبالی خواهد بود.
در نهایت هر چند که حرکت استقلال به سمت توسعه رشتههای ورزشی متنوع اقدامی مثبت و رو به جلوست که میتواند الگویی برای سایر باشگاهها باشد اما برای اینکه این حرکت به نتیجه مطلوب برسد نیازمند برنامهریزی دقیق، مدیریت متمرکز، حمایت مستمر مالی و فنی و تعامل سازنده با هیئتهای ورزشی استانها است.
همچنین لازم است باشگاه استقلال ضمن حفظ برند خود مسئولیت کامل تیمهای غیر فوتبالی را بر عهده بگیرد تا اطمینان حاصل شود که این تیمها تنها یک نام نیستند بلکه نماینده واقعی باشگاه در عرصههای مختلف ورزشی هستند. اگر این موارد رعایت شوند میتوان امیدوار بود که استقلال نه تنها در فوتبال بلکه در سایر رشتهها نیز جایگاهی مستحکم پیدا کند و نقش مهمی در توسعه ورزش ایران ایفا کند.
لیستی از رشتههای ورزشی که باشگاه استقلال در آنها فعالیت دارد به شرح زیر است:
۱. فوتبال مردان (تیم اصلی و تیمهای پایه)
۲. فوتبال زنان (لیگ دسته یک)
۳. فوتسال مردان (لیگ دسته یک)
۴. فوتسال زنان (لیگ برتر)
۵. بسکتبال مردان (لیگ برتر)
۶. بسکتبال زنان (لیگ برتر)
۷. کشتی آزاد (تیم استقلال جویبار)
۸. کشتی فرنگی (تیم استقلال قم)
۹. هندبال (تیم استقلال کازرون)
۱۰. دوچرخهسواری (لیگ برتر)
۱۱. والیبال (تیم گنبد کاووس)
۱۲. چوگان (لیگ ملی)
۱۳. رشتههای رزمی (کاراته «قم» تکواندو «البرز» برنامهریزی برای توسعه)
