به گزارش خبرآنلاین روزنامه اطلاعات نوشت: ایران، کشوری با پیشینه بیش از هفت هزار سال دولتسازی، مرزبانی و حافظه تاریخی، اساساً «اختلافی» بر سر این جزایر نمیبیند که موضوع مذاکره یا داوری باشد. این موضع نه احساسی است، نه تازه؛ بلکه ریشهدار، حقوقی و مبتنی بر تداوم تاریخی حاکمیت سرزمینی است. نادیده گرفتن این واقعیت، حتی اگر ناخواسته باشد، پیامهایی را مخابره میکند که با عمق روابط تهران و پکن سازگار نیست.
ساختن یک «تمدن نوین» در جهان امروز، نیازمند شرکایی از همان جنس است: ریشهدار، قابل اتکا و برخوردار از ثبات تاریخی. ایران، در این مقطع حساس، نه مانع چین، بلکه یکی از معدود ظرفیتهای واقعی شراکت تمدنی با آن است؛ ظرفیتی که تضعیف آن نه به نفع تهران است و نه به سود پکن. شراکت تمدنی، با ملاحظات مقطعی و امضای روایتهای سیاسی دیگران شکل نمیگیرد؛ بلکه بر اعتماد، حافظه تاریخی و درک متقابل از خطوط قرمز بنیادین استوار است.
تمدنها وقتی با هم سخن میگویند، میدانند که تاریخ را نمیتوان نادیده گرفت — و دوستان تاریخی را نباید در بزنگاهها از دست داد.
چین، بهعنوان شریک تمدنی و دوست دیرینه ایران، نباید اجازه دهد بیتدبیریهای مقامهایش در لحظات دیپلماتیک، ارتباط عمیق تاریخی، سیاسی و فرهنگی ایران و چین را خدشهدار کند. آینده تمدنها نیازمند همکاری آگاهانه، احترام به خطوط قرمز و حافظه تاریخی است؛ هر کوتاهی در این مسیر، هزینهای است که تمدنها نه فراموش میکنند و نه میبخشند.
