سرویس جهان مشرق - در میانه تنشهای فزاینده منطقهای و بنبست سیاسی داخلی، رژیم صهیونیستی بار دیگر به استراتژی آشنا و آزمودهشده «تهدیدنمایی» (Threat Inflation) متوسل شده است. طی ماههای پس از جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، مقامات و رسانههای وابسته به این رژیم، ادعاهایی را درباره «برنامه موشکی قارهپیما»، «مسائل هستهای» و «قدرت نظامی متعارف» ایران مطرح کردهاند که در نگاه اول، گویی تصویری از قدرت نظامی برتر ایران ترسیم میکنند، اما تحلیل عمیقتر نشان میدهد که این روایتسازی، نه بازتاب واقعیت، که بخشی از پروژهای حسابشده برای توجیه تجاوز نظامی احتمالی در آینده و همراهسازی قدرتهای غربی به ویژه آمریکا در این تجاوز است.
از این رو در ماههای پس از جنگ تا به امروز، رسانهها و عوامل وابسته به رژیم صهیونیستی ادعاهای مختلفی در رابطه با مسائل نظامی و هستهای ایران مطرح کردهاند که لازم است مورد بررسی قرار گیرند تا جوانب آن بیش از پیش مشخص شود.
آزمایش موشک ۸۰۰۰ کیلومتری و یک بمب هستهای خاص
همانطور که عنوان شد، رسانههای عبری و مقامات رژیم صهیونیستی در اقدامی هماهنگ، موج گستردهای از ادعاها را درباره توانمندیهای دفاعی ایران به راه انداختهاند که به صورت مصداقی به آنها اشاره میشود.
موشکهای قارهپیما برای حمله به خاک آمریکا
بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی، در ماههای گذشته طی مصاحبهای مدعی شده که ایران در حال توسعه موشکهای بالستیک با برد ۸۰۰۰ کیلومتر است. او با افزودن ادعای «افزایش ۳۰۰۰ کیلومتری برد» اعلام کرد که این موشکها «شهرهای ایالات متحده را هدف خواهند گرفت».
این ادعا در حالی مطرح میشود که ایران همواره تأکید کرده برنامه موشکیاش دفاعی و در چارچوب حق ذاتی دفاع مشروع است و برد آن متناسب با تهدیدات منطقهای طراحی شده است. اما نخست وزیر رژیم صهیونیستی با طرح چنین ادعایی در تلاش است تا با برجسته کردن تهدید موشکی ایران برای آمریکا، مقامات این کشور را برای دو مسئله مجاب کند. نخست آنکه تهدید موشکی ایران نهتنها برطرف نشده است، بلکه همچنان به شکلی جدی و خطرناک تر از قبل پابرجاست. سپس آنکه برای برطرف کردن این تهدید، نیاز به کمک نظامی کشورهای غربی از جمله آمریکا میباشد و برخلاف جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، ارتش ایالات متحده باید در کنار این رژیم، حضور مستقیم و مستمری در حمله احتمالی به ایران داشته باشد.
ایران در تلاش برای ساخت یک سلاح هستهای است
همزمان با ادعاهای مختلف در رابطه با موضوع قدرت موشکی ایران، مسئله هستهای ایران همچنان برای رسانههای صهیونیستی همچنان یک بهانه تهدید سازی محسوب میشود. منابع امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی در کنار گزارشهای مختلف به رسانههای بینالمللی مبنی بر آنکه ایران در حال «بازسازی سایتهای هستهای» است، به داستان سرایی جدیدی از موضوع هستهای ایران روی آورده اند. این درحالی است که سازمانهای بینالمللی بارها سلامت برنامه هستهای ایران و عدم وجود هر نشانهای مبنی بر تلاش ایران برای ساخت سلاح هستهای را تائید کردهاند.
در همین رابطه، وبسایت عبری زبان یدیعوت آحارانوت در گزارشی عجیب نوشت:
«ایران سعی کرده یک سلاح هستهای نسل چهارم مبتنی بر همجوشی خالص توسعه دهد که در اختیار هیچ کشوری نیست. این پروژه که قبل از جنگ ۱۲ روزه کشف شد، در اثر حمله هوایی اسرائیل متوقف شد. منابع آگاه در این رابطه میگویند: این سلاح، انقلابی بود که میتوانست قواعد بازی را تغییر دهد.»
«در ماههای منتهی به جنگ ۱۲ روزه، اسرائیل نشانههای نگرانکنندهای را کشف کرد که نشان میداد ایران در حال کار بر روی نوع کاملاً جدیدی از سلاح هستهای است. بر اساس اطلاعاتی که توسط منابع مختلف به روزنامه یدیعوت آحارونوت تأیید شده است، این پروژه شامل توسعه یک سلاح هستهای نسل چهارم بود که بر پایه همجوشی خالص کار میکرد.»
این رسانه صهیونیستی در ادامه نوشت: «جاهطلبیهای بالای ایران یک علامت هشدار دهنده است: حکومت از برنامه هستهای دست نکشیده است - و احتمال یک غافلگیری در این رابطه همچنان وجود دارد.»
این روایتسازیها عمدتاً بر اساس اسناد به اصطلاح مخفی و منابع اطلاعاتی ناشناس انجام میشود که برای مخاطب غربی و رسانههای خارجی هیچ امکانی به منظور راستی آزمایی چنین روایتهایی ایجاد نمیکند و آنها صرفا در جایگاه یک شنونده خواهند بود.
قدرت نظامی متعارف، تهدیدی برای کشورهای منطقه
درحالیکه ایران در حال تقویت قدرت نظامی متعارف به منظور حفاظت و دفاع از مرزهای خود در برابر تجاوزات طرفهای متخاصم هم چون رژیم صهیونیستی و آمریکا است، این رژیم که خود منبع تمامی شرارت و تجاوزها در منطقه است، قدرت متعارف نظامی ایران را، تهدیدی برای کشورهای منطقه، خصوصا کشورهای جنوب خلیج فارس معرفی میکند.
در یک مورد، رسانههای عبری با اشاره به توافق ایران و روسیه برای خرید جنگندههای مدرن، دسترسی نیروی هوایی ایران به جنگندههای مدرن سوخو -۳۵ را تهدیدی جدی برای آسمان کشورهایی همچون بحرین، امارات، عربستان ... عنوان میکنند، بیش از آنکه اشاره کنند این نیروی هوایی این رژیم است که در دو سال گذشته به نقاط مختلف در سراسر منطقه تجاوز کرده و نیروی هوایی ایران به منظور دفاع از حریم هوایی کشور خود در برابر متجاوزانی همچون این رژیم در حال خرید جنگندههای مدرن است.
هدف اصلی از چنین تهدیدنمایی، ایجاد نگرانی در کشورهای حاشیه خلیج فارس از قدرت نظامی ایران و تلاش برای همسو کردن آنها برای حمایت از این رژیم در تجاوز احتمالی به ایران است.
تاریخ چهل و چند ساله جمهوری اسلامی ایران گواه این مسئله است که قدرت نظامی متعارف ایران هیچگاه در جهت تهدید حاکمیت و یا مرزهای کشورهای همسایه قرار نگرفته است اما رژیم صهیونیستی در کارنامه خود، سابقه سیاهی در تجاوزات مختلف به کشورهای منطقه از جمله کشورهای همسایه ایران را دارد.
رژیم صهیونیستی و پروژه «تهدیدنمایی»
رژیم صهیونیستی طی سالهای گذشته، مجموعهای عملیاـهای تروریستی از جمله ترور دانشمندان، خرابکاری در تاسیسات و جنگ نیابتی را علیه ایران به پیش برده است. بزرگنمایی تهدیدگونه توانمندیهای نظامی و هستهای ایران، میتواند این اقدامات تروریستی را در قالب «مقابله با تهدید وجودی» توجیه کند و حمایت بینالمللی برای ادامه آنها جلب نماید.
«تهدیدنمایی» مفهومی شناختهشده در روابط بینالملل است که طی آن یک کشور، عمداً تواناییها یا نیات یک رقیب یا دشمن را فراتر از واقعیت موجود، بزرگ و خطرناک جلوه میدهد. تاریخ معاصر مملو از نمونههای این استراتژی است که اغلب برای توجیه مداخلات نظامی یا افزایش بودجههای دفاعی به کار رفتهاند.
در مورد رژیم صهیونیستی، این استراتژی دست کم سه هدف عمده را دنبال میکند:
الف) توجیه افزایش بودجه نظامی و فرار از تنگناهای داخلی
با نمایش ایران به عنوان «تهیدی وجودی»، دولت راستگرای کنونی نتانیاهو میکند جامعه تحت فشار داخلی را متقاعد کند که نیازمند اتحاد در برابر دشمنی مشترک است. این امر به حاکمیت این رژیم اجازه میدهد انتقادات داخلی درباره مسائل سیاسی و همچنین شکستهای امنیتی مانند عملیات طوفان الاقصی را به حاشیه براند.
ب) ایجاد اجماع بینالمللی علیه ایران
رژیم صهیونیستی با معرفی ایران به عنوان تهدیدی فرامنطقهای (که حتی قاره آمریکا را هدف قرار میدهد)، میکوشد دایره مخالفان ایران را گسترش دهد و کشورهایی مانند اعضای اتحادیه عرب یا حتی قدرتهای فرامنطقهای را در ائتلافی ضدایرانی گرد آورد.
ت) زمینهچینی روانی برای اقدام نظامی
این رژیم با تکرار ادعاهای تکراری درباره «خطر قریبالوقوع» ایران، ذهنیت جامعه بینالمللی را برای پذیرش «اقدام پیشدستانه» به عنوان اقدامی «ضروری و دفاعی» آماده میسازد. این دقیقاً همان الگویی است که قبل از حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ نیز شاهد بودیم.
در پایان باید مجددا این مسئله ذکر شود که ادعاهای اخیر رژیم صهیونیستی درباره توانمندیهای دفاعی ایران، نه برآمده از واقعیت، که بخشی از یک پروژه بلندمدت «تهدیدنمایی» است. هدف نهایی این پروژه، نه «افشای خطر ایران»، که «ساخت خطر ایران» است؛ ساختن هیولایی خیالی تا بتوان بر مبنای آن، حمایت بینالمللی جلب کرد، از گرفتاری و درگیریهای جامعه داخلی دور شد و در نهایت، زمینه برای یک تجاوز نظامی دیگر با حضور و کمک کشورهای خارجی از جمله آمریکا فراهم آید.
همچنین مقامات داخلی و صاحبان تریبون و رسانه باید نسبت به این مسئله آگاه بوده و با عدم بازتاب، دامن زدن و نشاندادن واکنشهای هیجان زده به روایتسازیهای رژیم صهیونیستی و نفی ادعاهای مذکور و همزمان ارائه یک روایت معقول و صحیح، از بازی کردن در طرحی که گرداننده آن رژیم صهیونیستی است، خودداری کنند.
