به گزارش همشهری آنلاین اسماعیل رمضانی، نویسنده کتاب «۷۲ روز»، در این مراسم با اشاره به تلاش خود برای کاملبودن روایت کتاب، این دوره ۷۲ روزه را در جمهوری اسلامی ایران از نظر تاریخی کم نظیر توصیف کرد و افزود: به عنوان یک ناظر از درون دولت و یک روزنامه نگار در فضای رسانه ای، تلاش کردم همه آنچه در این مقطع رخ داده است را ثبت کنم و تنها برخی موارد اندک که به دلیل ملاحظات محرمانه امکان انتشار نداشتند کنار گذاشته شد که تأثیر تعیینکنندهای در کلیت روایت کتاب نداشتند.
وی با اشاره به کمبود روایت های تاریخی از وقایع مهم تاریخ پس از انقلاب، گفت: نمونه قابل مقایسه با این مقطع، دورهای است که شهیدان محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر به شهادت رسیدند، و اداره دولت با مشکلی مشابه روبرو شد. اما متأسفانه هیچ مستندنگاری دقیقی از اینکه پس از شهادت رئیس جمهور و نخست وزیر، کشور چگونه اداره و از آن دوران پر التهاب به سلامت گذر کرد، وجود ندارد.
وی افزود: همین خلأ مستندات، یکی از انگیزههای اصلی من برای نگارش این کتاب بود. با توجه به مسئولیتم در دفتر معاون اول رئیسجمهور وقت، محمد مخبر، تصمیم گرفتم هر آنچه در این بازه زمانی رخ میدهد را بهصورت مستند وقایع نگاری کنم تا علاوه بر ثبت در تاریخ، امکان بهرهمندی از این تجربیات برای اتفاقات مشابه احتمالی در آینده وجود داشته باشد.
از نظر نویسنده این کتاب به بازخوانی یکی از حساسترین و پرالتهابترین مقاطع تاریخ معاصر ایران میپردازد؛ مقطعی که از حادثه سقوط بالگرد رئیسجمهور وقت، سیدابراهیم رئیسی، آغاز شده و تا تحلیف رئیسجمهور جدید ادامه یافته است.
رمضانی تأکید کرد: تمام تلاش من این بوده است که در روایت رویدادها، قضاوت و جهتگیری شخصی بهعنوان نویسنده نداشته باشم. با این حال، طبیعی است که برخی با این وقایع نگاری مخالف باشند؛ بهویژه کسانی که در آن مقطع در عرصه انتخابات حضور فعال داشتند و قاعدتاً دوست ندارند که روایت ناکامی شان در این جدال سیاسی با این دقت ثبت شده باشد.
وی با اشاره به لزوم مستندسازی مقاطع تاریخی و خاطرات و تجربیات مسئولان سیاسی گفت: در میان شخصیت های اصلی اجرایی و سیاسی به دلایل مختلف، بهجز آیتالله هاشمی رفسنجانی و اخیراً اسحاق جهانگیری، کمتر کسی اقدام به انتشار خاطرات و تجربیات خود کرده که این موضوع نیازمند یک اراده جدی و اساسی است.
گفتنی است «۷۲ روز» که از سوی انتشارات سیمای شرق در ۷۴۲ صفحه منتشر شده، تلاشی است برای ثبت و تحلیل نحوه مدیریت یکی از پیچیدهترین شرایط سیاسی کشور؛ دورهای که تصمیمها و واکنشها در آن، نقشی تعیینکننده در ثبات و مسیر آینده کشور ایفا کرده و همچنان محل بحث و بررسی محافل سیاسی و رسانهای است.
