جمعه 05 دی 1404
Friday, 26 December 2025
عصر ایران - در تاریخ صنعت خودروسازی، برخی مدلها برای سرعت و برخی برای زیبایی ساخته شدهاند، اما سیسیتالیا ۲۰۲ (Cisitalia 202) موفق شد هر دو ویژگی را در خود جای دهد. زمانی که این خودرو در سال ۱۹۴۷ معرفی شد، با بدنهای صیقلی و مدرن، فراتر از یک ماشین ساده و شبیه به تصویری از آینده به نظر میرسید.
ایده ساخت مدل ۲۰۲ متعلق به «پیرو دوزیو»، کارآفرین ایتالیایی و علاقهمند به مسابقات اتومبیلرانی بود. او با همکاری نخبگان مهندسی ایتالیا از جمله «دانته جیاکوزا» و «جووانی ساونوزی»، خودرویی سبکوزن را طراحی کرد. این خودرو از یک پیشرانه ۱.۱ لیتری چهار سیلندر فیات بهره میبرد که با بهینهسازیهای انجام شده، ۵۵ اسب بخار قدرت تولید میکرد. اگرچه این عدد ناچیز به نظر میرسد، اما به دلیل وزن بسیار کم، خودرو قادر بود به سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد که در زمان خود رقمی خیرهکننده بود.
آنچه سیسیتالیا ۲۰۲ را از رقبای خود متمایز کرد، طراحی بدنه آن بود که توسط «پینین فارینا» به صورت دستساز اجرا شد. این مدل با معرفی بدنهای یکپارچه و گلگیرهای ادغام شده، نقطه عطفی در طراحی خودرو ایجاد کرد. این خودرو در نسخههای کوپه و کابریوله تولید شد که هر یک به دلیل ماهیت دستساز بودن، جزئیات منحصربهفردی داشتند.
زیبایی این خودرو به قدری چشمگیر بود که موزه هنر مدرن نیویورک (MoMA)، مدل ۲۰۲ کوپه را در کلکسیون دائمی خود قرار داد و از آن با عنوان «مجسمه متحرک» یاد کرد. بین سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۲ تنها کمتر از ۲۰۰ دستگاه از این خودرو ساخته شد، اما تاثیر آن بر سبکهای طراحی خودرو برای نسلها باقی ماند. سیسیتالیا ۲۰۲ گواهی بر این حقیقت است که وقتی هنر و مهندسی با یکدیگر ملاقات میکنند، نتیجهای جاودانه خلق میشود.
