این هفته تراکتور و استقلال هر دو در آسیا بردند و به سپاهان پیوستند که قبلاً صعود خود به مرحله حذفی را مسجل کرده بود. ابتدا روز دوشنبه تراکتور در لیگ نخبگان در تبریز ۲-۱ الدحیل را برد و سپس روز چهارشنبه در منامه، استقلال ۳ بر صفر المحرق را شکست داد.
بازی تبریز تا دقیقه ۹۰ با نتیجه ۱-۱ مساوی و گره خورده بود. عملاً همه به مساوی راضی بودند که ناگهان امیرحسین حسینزاده گل پیروزی را زد. در منامه نیز استقلال با یک گل پیش و حریف ۱۰ نفره، به شدت خطرناکتر شده بود. یک گل برتری قابل اتکایی نیست و یک مساوی هم میتوانست میزبان را به مرحله بعد برساند. همه می دانیم تیم هایی که ده نفره می شوند، از نظر روحی انگیزه بیشتری دارند.
بخصوص وقتی میزبان ده نفره شود، سایر بازیکنان برای جبران کمبود یک یار، بیشتر می دوند و می جنگند و جو ورزشگاه هم نیرویی بیشتر به آنها تزریق و در نهایت داوری هم تحت تاثیر قرار می گیرد. و در این شرایط در دقیقه ۸۲ گل دوم استقلال، آب سردی بود روی تب و تاب و حرارت المحرق که آنها را تسلیم و وادار به پذیرش شکست کرد.
گل دوم استقلال را در منامه دوکنز نازون زد و بین او و امیرحسین حسینزاده و گل دوم تراکتور -یعنی دو گلی که سرنوشت بازی حساس و سرنوشت ساز را تعیین کردند- شباهتهای عجیبی وجود داشت.
دو بازیکن شماره ۹ و مهاجم تارگت که البته حسینزاده به احترام مهدی ترابی، این پیراهن را در ابتدای فصل قبل به او داد و خودش ۹۹ را برداشت اما در پست بازی او تغییری ایجاد نشد. جالب تر اینکه این دو مهاجم هدف در دو تیم، هر دو به یک شکل گل زدند. هر دو با پای راست شلیک کردند که بعد از برخورد به پای مدافع، کمانه کرد و در سمت چپ دروازهبان حریف به تور چسبید.
و البته وجه مشترک دو بازی شانس خوب نمایندگان ما بود. در تبریز و منامه، گل سرنوشت زمانی به ثمر رسید که در آخر وقت، تیم رقیب دیگر توان و انگیزه ای برای دویدن و جبران نداشت! در هر دو گل، شانس دخیل بود و براحتی ممکن بود توپ به تیر خورده یا بیرون برود. یا اصلا اگر به حریف نمی خورد، آنجا نمی رفت!
اینجا را بخوانید: حسرت بزرگ استقلالیها در پیروزی تراکتور
