پنج شنبه 04 دی 1404
Wednesday, 24 December 2025
دکتر امید آبشناس- برخی باور دارند پذیرش آتش بس بدون وجود هیچ قطعنامه ای از طرف شورای امنیت سازمان ملل و یا حتی توافقی مکتوب موجب آن شده که بحث نه جنگ نه صلح بین ایران و اسرائیل ایجاد شود.
آنها می گویند این ماجرا بیشتر به ضرر ایران است تا به نفع آن چرا که اسرائیلی ها به نوعی اطمینان دارند ایران شروع کننده هیچ جنگی نخواهد بود و در همه درگیری های سابق کلا اسرائیلی ها بودند که شروع کننده بودند.
این امر، یعنی شرایط نه جنگ نه صلح، موجب آن شده که اسرائیلی ها به نوعی یک نفس راحت بکشند و به دنبال بازسازی اوضاع خود باشند در حالی که در ایران بسیاری هنوز حاضر به سرمایه گذاری در اقتصاد نیستند ومدام دلواپس جنگی جدید هستند و بالطبع این ماجرا تاثیر منفی روی اقتصاد ایران دارد که امروزه هم شاهد بخش هایی از آن می باشیم.
از سوی دیگر برخی باور دارند که اسرائیل به تنهایی امکان حمله به ایران را ندارد و علیرغم همه توانمندی های نظامی اش اما در مقابل توانمندی های دفاعی وتهاجمی ایران بسیار آسیب پذیر تر از ایران می باشد.
ایران کشور بزرگی است و اگر مثلا صد حمله از طرف اسرائیل بر علیه ایران انجام شود به هیچ جای ایران بر نمی خورد (البته منظور آسیب ها و یا حتی افرادی که ممکن است شهید شوند نیست چرا که حتی یک تار مو از سر هر ایرانی کم شود بسیار ارزشمند و تاسف بار است، اما بحث مقایسه ای است) ولی در مقابل اسرائیل کوچک است و اگر ایران صد حمله به اسرائیل کند اسرائیل کن فیکن می شود.
به عنوان مثال می گویم، ایران ده ها بندر دارد و اگر یکی دو بندر ایران آسیب ببینند باز ایران می تواند به تجارت خود ادامه دهد درحالی که اسرائیل دو بندر دارد که اگر اینها آسیب ببینند اسرائیل فلج می شود، همین را بگیرید و بروید دنبال بقیه مسایل مشابه.
مضاف بر اینها ایران یک کشور کوهستانی است و آسیب زدن به اهداف داخل ایران بسیار دشوار خواهد بود در حالی که اسرائیل مسطح است و ایرانی ها خیلی راحت می توانند هر جایی را که بخواهند هدف قرار دهند و در جنگ 12 روزه هم شاهد این ماجرا بودیم.
حتی حمایت آمریکا و کشورهای همپیمان با آمریکا و اسرائیل کمکی به حال اسرائیل نمی کند.
تنها زمانی اسرائیل می تواند با ایران مقابله کند که پای آمریکا را وسط بکشد.
در واقع دلیل اصلی پذیرش آتش بس از طرف ایران هم این بود که پای آمریکا وسط کشیده نشود چون طبق گزارش های واقعی، و نه کاذب که برخی رسانه های همسو با اسرائیل منتشر می کنند، بعد از روز پنجم جنگ ایرانی ها از شرایط غافلگیری که اسرائیلی ها ایجاد کرده بودند بیرون آمدند و زمام امور جنگ را به دست گرفتند و آسمان اسرائیل پس از روز هفتم کاملا دست ایران بود و بر عکس اسرائیلی ها به زور تلاش داشتند که حضور خود را با حمله از آسمان عراق نشان دهند.
شخص ترامپ هم رسما گفت که اسرائیلی ها آسیب زیادی دیدند و حملات ایران بسیار برایشان دردناک بود، شاید صحیح تر اش استفاده از عبارت فاجعه بار بود است.
با توجه به این شرایط بیم آن می رفت که آمریکا خود را مجبور به ورود به جنگ ببیند و این چیزی بود که اسرائیلی ها می خواستند و در واقع رو کردن پرونده ابستین به خاطر این بود که فشارها بر رئیس جمهوری آمریکا را بیشتر کنند تا مجبور شود وارد جنگ با ایران شود.
با اینکه خودشان هم در این باره مطمئن نیستند اما اصرار آمریکا بر اینکه کار تاسیسات هسته ای ایران تمام شده برای این است که بگویند دیگر برنامه هسته ای ای وجود ندارد که بخواهد در اولویت آمریکا باشد.
حالا اسرائیلی ها آمده اند و اصرار دارند که تهدید اصلی موشک ها هستند و نه برنامه هسته ای.
اما آنها به خوبی می دانند بدون حمایت آمریکا هیچ شانسی برای ورود به یک رویارویی جدید با ایران ندارند مخصوصا که ایران هم طی چند ماه اخیر به سرعت توانمندی های خود را بر اساس آنچه میتواند به اسرائیل آسیب بیشتر برساند تقویت کرده.
