کمریِ ۲۰۱۶؛ خودرویی که بی‌سر و صدا آمد، پرحاشیه شد و بی‌سر و صدا ماند

به گزارش تابناک؛کمری ۲۰۱۶ در نسل هفتم خود، یکی از پخته‌ترین محصولات تویوتا بود؛ خودرویی که نه دنبال هیجان‌سازی بود، نه قرار بود دل عاشقان رانندگی اسپرت را ببرد. فلسفه کمری همیشه ساده بود: دوام، آرامش، پیش‌بینی‌پذیری و کیفیت مونتاژی که صاحب خودرو را سال‌ها از فکر تعمیر و دردسر دور نگه دارد. اما داستان کمری‌هایی که در بازه سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ وارد ایران شدند، به‌ویژه آن‌هایی که روی پلاک‌شان نام کارخانه‌های آمریکایی تویوتا حک شده بود، از همان ابتدا مسیر متفاوتی را طی کرد.

در آن سال‌ها بخش قابل‌توجهی از کمری‌های تولیدشده برای بازار آمریکای شمالی در کارخانه‌های تویوتا در ایالت‌هایی مثل کنتاکی و ایندیانا مونتاژ می‌شدند. این خودروها از نظر فنی تفاوت بنیادینی با نسخه‌های ژاپنی یا آسیایی نداشتند، اما در ایران همین «ساخت آمریکا بودن» کافی بود تا داستان پیچیده شود. قوانین واردات، حساسیت‌های سیاسی، محدودیت‌های ثبت سفارش و حتی نگاه نهادهای نظارتی باعث شد ورود این خودروها یا به‌صورت محدود انجام شود یا در مسیر ترخیص و شماره‌گذاری با اما و اگرهای فراوان همراه باشد.

همین مسئله باعث شد کمری آمریکایی خیلی زود از یک خودروی عادی به یک خودروی خاص تبدیل شود؛ خاص نه به‌خاطر امکانات بیشتر یا کیفیت متفاوت، بلکه به‌دلیل شرایطی که پیرامونش شکل گرفت. بسیاری از این خودروها از مسیر مناطق آزاد یا ثبت سفارش‌های خاص وارد شدند و بعضی دیگر سال‌ها درگیر مسائل اداری ماندند. نتیجه این شد که کمری ۲۰۱۶ ساخت آمریکا هیچ‌وقت فرصت پیدا نکرد مثل دیگر کمری‌ها بازار طبیعی خود را در ایران پیدا کند.

از نظر فنی کمری ۲۰۱۶ نماینده همان تفکر محافظه‌کارانه تویوتاست. در بازار ایران بیشترین نمونه‌های موجود به موتور ۲.۵ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی مجهز هستند؛ موتوری با کد 2AR-FE که سال‌هاست امتحانش را پس داده. این پیشرانه حدود ۱۷۸ اسب‌بخار قدرت و نزدیک به ۲۳۱ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند و به یک گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک متصل است. ترکیبی که نه برای شتاب‌گیری خشن طراحی شده و نه برای رانندگی پرهیجان، اما در عوض نرم، قابل‌اعتماد و کم‌دردسر است.

شتاب صفر تا صد کمری ۲۰۱۶ در بهترین حالت حدود ۹ ثانیه است؛ عددی که کاملاً با شخصیت خودرو هم‌خوانی دارد. کمری قرار نیست راننده را وسوسه کند پایش را تا ته روی پدال گاز نگه دارد. این خودرو برای کسی ساخته شده که آرام رانندگی می‌کند، صدای اضافی دوست ندارد و می‌خواهد بعد از چند ساعت رانندگی، بدون خستگی از ماشین پیاده شود. تعلیق نرم، صندلی‌های راحت و عایق‌بندی مناسب کابین دقیقاً در همین راستا طراحی شده‌اند.

در نسخه‌های آمریکایی کمری، تنظیمات تعلیق کمی نرم‌تر از برخی نسخه‌های آسیایی است. این تفاوت کوچک باعث می‌شود خودرو روی دست‌اندازها و جاده‌های خراب رفتار ملایم‌تری داشته باشد، هرچند در عوض کمی از حس ارتباط راننده با جاده کاسته می‌شود. فرمان برقی کمری دقیق است اما بازخورد زیادی منتقل نمی‌کند؛ چیزی که برای یک سدان خانوادگی نه ضعف محسوب می‌شود و نه نقطه قوت، بلکه انتخاب آگاهانه سازنده است.

فضای داخلی کمری ۲۰۱۶ همان چیزی است که از تویوتا انتظار می‌رود؛ طراحی ساده، ارگونومی منطقی و متریال‌هایی که شاید لوکس نباشند اما کیفیت‌شان در طول زمان خودشان را نشان می‌دهد. داشبورد با خطوط افقی طراحی شده و همه‌چیز در دسترس راننده است. خبری از نمایشگرهای بزرگ و اغراق‌شده یا نورپردازی‌های عجیب نیست. کمری به‌وضوح برای بازار آمریکا ساخته شده؛ بازاری که هنوز سادگی و کارایی را به نمایش‌های پرزرق‌وبرق ترجیح می‌دهد.

در بخش امکانات، کمری ۲۰۱۶ در نسخه‌های فول بازار آمریکا به تجهیزاتی مثل سیستم کنترل پایداری، کروز کنترل، دوربین عقب، سیستم تهویه اتوماتیک دوکاناله و ایربگ‌های کامل مجهز است. اما همین‌جا یکی از نکات مهم بازار ایران خودش را نشان می‌دهد. بسیاری از کمری‌های واردشده، به‌دلیل مسیر خاص ورود یا سفارش‌های متفاوت، سطح تجهیزات یکسانی ندارند. بعضی فول‌ترند، بعضی ساده‌تر؛ و این مسئله کار خریدار ایرانی را سخت می‌کند.

اما شاید مهم‌ترین بخش داستان کمری آمریکایی، نه فنی است و نه طراحی؛ بلکه همان حاشیه همیشگی واردات خودروهای ساخت آمریکاست. در سال‌هایی که این خودروها وارد شدند، ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های رسمی و غیررسمی باعث شد بسیاری از خریداران با نگرانی سراغشان بروند. سؤال‌هایی مثل «آیا پلاک می‌شود؟»، «آیا بعدها دچار مشکل حقوقی نمی‌شود؟» یا «آیا می‌توان آن را به‌راحتی خرید و فروخت؟» همیشه بالای سر این خودروها بود.

همین فضای مبهم باعث شد ارزش بازار کمری آمریکایی رفتار عجیبی داشته باشد. در مقاطعی ارزان‌تر از نسخه‌های مشابه ژاپنی معامله می‌شد و در مقاطعی دیگر به‌دلیل کمیابی، قیمت بالاتری پیدا می‌کرد. بازار این خودرو هیچ‌وقت به ثبات نرسید، چون مسئله اصلی نه کیفیت خودرو بود و نه محبوبیت برند؛ بلکه ابهام قانونی و ذهنی خریداران بود.

از نگاه نگهداری اما کمری همان کمری است. قطعات فنی موتور و گیربکس تفاوتی با دیگر نسخه‌ها ندارند و در بازار ایران به‌وفور پیدا می‌شوند. تعمیرکاران این خودرو را می‌شناسند و هزینه نگهداری‌اش نسبت به بسیاری از سدان‌های وارداتی معقول است. تنها نکته‌ای که گاهی دردسرساز می‌شود، برخی قطعات بدنه یا آپشن‌های خاص نسخه‌های آمریکایی است که ممکن است کمیاب‌تر یا گران‌تر باشد.

در رانندگی روزمره، کمری ۲۰۱۶ همان حس همیشگی تویوتا را منتقل می‌کند؛ حس آرامش. صدای موتور در دورهای پایین به‌سختی شنیده می‌شود، گیربکس تعویض دنده‌ها را نرم انجام می‌دهد و خودرو بدون استرس مسیر را می‌بلعد. این همان چیزی است که بسیاری از خریداران ایرانی از خودرو می‌خواهند؛ بی‌دردسر بودن، نه هیجان.

با این‌همه، نمی‌شود از ضعف‌ها چشم‌پوشی کرد. طراحی بدنه کمری ۲۰۱۶ محافظه‌کارانه است و برای خیلی‌ها جذابیت بصری خاصی ندارد. حس رانندگی‌اش برای کسی که دنبال ارتباط فعال با خودروست، کسل‌کننده به‌نظر می‌رسد. مصرف سوختش هم اگرچه مناسب است، اما در شهرهای شلوغ ایران چندان پایین نیست. این‌ها ضعف‌هایی هستند که باید صادقانه گفت، بدون اغراق و بدون تعصب.

کمری ۲۰۱۶ ساخت آمریکا قربانی کیفیت پایین یا طراحی بد نشد؛ قربانی شرایط شد. خودرویی که اگر در شرایط عادی وارد می‌شد، شاید امروز یکی از رایج‌ترین سدان‌های وارداتی بازار بود، اما به‌دلیل محدودیت‌های واردات خودروهای ساخت آمریکا، همیشه در حاشیه ماند. کمری آمریکایی نه بد بود و نه خاص؛ فقط در زمان و مکانی وارد شد که بازار و سیاست اجازه ندادند مسیر طبیعی خودش را طی کند.

این خودرو امروز بیش از آن‌که یک انتخاب هیجانی باشد، یک انتخاب منطقی برای کسی است که می‌داند چه می‌خواهد، حاشیه‌ها را می‌شناسد و با آگاهی تصمیم می‌گیرد. کمری ۲۰۱۶ ساخت آمریکا شاید هرگز محبوب عام نشود، اما همچنان همان چیزی است که تویوتا سال‌هاست بلد است بسازد: خودرویی آرام، بادوام و بی‌ادعا.