سید جلیل میرمحمدی، در گفتوگو با خبرنگار مهر با تأکید بر اهمیت فرهنگ در اداره جامعه اظهار داشت: فرهنگ حکم هوا را دارد؛ شاید دیده نشود، اما حیات فرد به آن وابسته است. عمده اتفاقاتی که امروز در حوزه فرهنگی کشور رخ میدهد، حاصل آن است که ما نتوانستهایم در بخشهای مختلف پیوست فرهنگی مرتبط را داشته باشیم. چه در ساختوساز، چه در سلامت، آموزش و پرورش، حتی در مؤسسات فرهنگی و جایگاههای فرهنگی، این برش و نگاه فرهنگی وجود نداشته است.
وی افزود: امروز وضعیت حوزههای مختلف کشور همچون «آش شعلهقلمکاری» شده است؛ در هر عرصهای از آب، عمران شهری، سلامت، مسکن، گردشگری و دیگر بخشها ورود کنیم، به دلیل نبود پیوست فرهنگی، با نابسامانیهایی مواجهیم که نتیجه مستقیم غفلت از این مسأله است.
میرمحمدی در ادامه با اشاره به طرح برخی افراد برای حذف بودجه مؤسسات فرهنگی گفت: اتفاقی که این روزها افتاده، این است که گروهی از کسانی که خود را اقتصاددان میدانند اما در واقع بیشتر سیاسیکار هستند تا اقتصاددان، و سالیان متمادی در حوزههایی مانند شهرداری، مسکن، بانک مرکزی و دیگر بخشها مسئولیت داشتهاند، امروز مطالبهای را مطرح کردهاند مبنی بر حذف بودجه مؤسسات فرهنگی و مذهبی و نامه نوشتند.
وی ادامه داد: جالب اینجاست که عمده این افراد خود متولی مؤسسات غیر دولتی یا همان خصولتیها هستند؛ جایی که بخش اعظم اعتبارات کشور در اختیار آنها است. در حالیکه سهم مؤسسات فرهنگی و مذهبی از کل بودجه کمتر از دو درصد یعنی حدود ۱.۷ درصد است، این افراد با نامهای به رئیس جمهور خواستار حذف همین بودجه اندک شدهاند.
شرکتهای خصولتی حیات خلوت دولت
نماینده تفت و میبد بیان کرد: اگر واقعاً این افراد دلسوز اقتصاد کشور بودند، باید سراغ اعتبارات مؤسسات و خصولتیها میرفتند که حجم چند صد هزار میلیارد تومانی از هزینههای کشور در آنها نهفته است. این مؤسسات عملاً حیاط خلوت دولت هستند و در آن آقایان و دولت هر کاری که بخواهند، میکنند.
وی با اشاره به ابعاد بودجهای کشور گفت: در سال ۱۴۰۴ شرکتهای دولتی و بانکها بیش از ۶ هزار و ۳۰۰ هزار میلیارد تومان (۶۳۰۰ همت) بودجه داشتند؛ که رقمی بسیار قابل توجه است. در مقابل، کل اعتبارات مؤسسات فرهنگی و دولتی تنها حدود یک و هفت دهم بوده است.
میرمحمدی در پایان خاطرنشان کرد: حذف یا تضعیف مؤسسات فرهنگی، هنری، قرآنی، علمی و مذهبی اقدامی سیاسی است، نه اقتصادی. این مؤسسات بخش حیاتی فرهنگ و هویت کشور و بخش جداییناپذیر از ساختار فرهنگی کشور هستند و حذف یا تضعیف آنها اقدامی نادرست و مغایر با منافع ملی است، توجه ویژه به این نهادها، ضرورت امروز جامعه فرهنگی ایران است.
