به گزارش خبرنگار مهر، بازی تیمهای فوتبال پرسپولیس و تراکتور در یکشانزدهم نهایی جام حذفی، یکی از همان شبهایی بود که جام حذفی معنای واقعی خود را نشان داد؛ شبی پر از نوسان، فشار روانی و تغییر مداوم حس برتری که نه بر اساس نامها، بلکه بر پایه جزئیات و تمرکز جلو رفت و در نهایت نیز سرنوشتش نه در جریان بازی، بلکه در ضربات پنالتی نوشته شد. سکوها، نیمکتها و زمین، همزمان صحنه یک نبرد فرسایشی بودند که تا آخرین ضربه ادامه داشت.
پرسپولیس و تراکتور از همان ابتدا نشان دادند که قرار نیست بازی سادهای رقم بخورد. هر بار که یکی از دو تیم جلو میافتاد یا فشار میآورد، طرف مقابل واکنش نشان میداد و اجازه نمیداد کفه ترازو برای مدت طولانی به یک سمت سنگینی کند. این رفتوبرگشت هیجانی و فنی، بازی را به نقطهای رساند که حتی ۱۲۰ دقیقه فوتبال هم برای تعیین برنده کافی نبود.
در نهایت، این ضربات پنالتی بودند که حکم پایان را امضا کردند نا تراکتور به عنوان میزبان با پیروزی ۸ بر ۷، شبی تاریخی را برای هوادارانش رقم زد و پرسپولیس را در یکی از تلخترین حذفهای جام حذفی سالهای اخیر متوقف کرد.
گزارش آماری و فنی بازی
نگاهی به آمار مسابقه نشان میدهد که بازی تا چه اندازه نزدیک و شکننده پیش رفته است. پرسپولیس با ۵۲ درصد مالکیت توپ، سهم اندکی بیشتر از جریان بازی داشت، اما این برتری عددی به فاصله معناداری در زمین منجر نشد. تراکتور با ۴۸ درصد مالکیت، نشان داد که بدون در اختیار داشتن توپ هم میتوان خطرناک بود و بازی را کنترل کرد.
در بخش شوتزنی، تراکتور ۱۰ شوت در مقابل ۹ شوت پرسپولیس داشت. با این حال هر دو تیم تنها ۳ شوت در چارچوب داشتند که نشان میدهد دقت نهایی در فاز تهاجمی پایین بود و مدافعان و دروازهبانها نقش مهمی در بسته ماندن دروازهها ایفا کردند.
یکی از تفاوتهای مهم بازی در ضربات ایستگاهی دیده بود. تراکتور با ۷ کرنر در مقابل ۲ کرنر پرسپولیس، فشار بیشتری روی دروازه حریف وارد کرد. این آمار بیانگر آن است که حملات تراکتور بیشتر به مناطق خطرناک ختم میشد، حتی اگر به گل منجر نشد.
از نظر انضباطی نیز بازی پرتنش بود. تراکتور ۳ کارت زرد و یک کارت قرمز دریافت کرد و پرسپولیس نیز ۲ کارت زرد گرفت؛ آماری که بهخوبی فضای درگیرانه و حساس مسابقه را بازتاب میدهد.
این مسابقه، به نوعی تقابل بازی مدیرانه و کنترلی پرسپولیس در مقابل شیوه نسبتا تهاجمی و شجاعانه تراکتور بود. پرسپولیس توپ را بیشتر در اختیار داشت، اما تراکتور بهتر توانست بازی را به یک نبرد فیزیکی و موقعیتی تبدیل کند.
میزبان در ضربات برگشتی ارسالی و تمرکز دفاعی اهمیت بیشتری به بازی داد.
در نهایت، وقتی آمارها اینقدر به هم نزدیک است، سرنوشت بازی ناگزیر به جزئیات گره میخورد و در این دیدار ضربات پنالتی همان جزئیات تعیینکننده بودند.
تراکتور در لحظهای که فشار به اوج رسید، آرامتر و دقیقتر عمل کرد و از دل یک بازی کاملاً برابر، بلیت صعود را بیرون کشی. صعودی که بیش از هر چیز، حاصل تمرکز و تحمل فشار بود، نه برتری مطلق در زمین.
