خبرگزاری مهر، گروه استانها - *بهنام بهتری نژاد: وحدت حوزه و دانشگاه در استان فارس بیش از یک آرزو، یک واقعیت قابلتحقق است که میتواند نقش تأثیرگذاری در توسعه فرهنگی، علمی و اجتماعی این استان برجای بگذارد.
شیراز، این شهر تاریخی که مقام معظم رهبری آن را بهدرستی «دارالعلم» خواندند، پیوندی تنگاتنگ با دانایی و معرفت دارد، و این عنوان نه صرفاً یک توصیف ادبی، بلکه بازتابی از تاریخ طولانی آموزش، حکمت و پژوهش است.
استان فارس بهواسطه دانشگاههای متعدد خود از مدتها پیش به یکی از کانونهای آموزش عالی کشور تبدیل شده است.
دانشگاه شیراز یکی از قدیمیترین و معتبرترین مراکز آموزش عالی ایران است که در سال ۱۳۲۵ تأسیس شد و با بیش از هفت دهه تجربه در عرصههای مختلف علمی، بهعنوان قطب علمی در جنوب کشور شناخته میشود.
نقش این دانشگاه در تربیت نیروهای متخصص در رشتههای مختلف، از علوم پایه تا مهندسی و علوم انسانی، تأثیر بسزایی در ارتقای سطح دانش منطقه دارد.
در کنار آن، دانشگاه علوم پزشکی شیراز نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح منطقهای و بینالمللی نیز شناختهشده است و با تمرکز بر آموزش، پژوهش و خدمات درمانی، نقش مهمی در بهداشت و سلامت عمومی استان و فراتر از آن ایفا میکند.
دیگر مراکز آموزش عالی مانند دانشگاه صنعتی شیراز و دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز نیز جمعاً بدنهای گسترده از دانشجویان و اعضای هیئتعلمی را در بر میگیرند که با پژوهش، نوآوری و ارتباط با صنعت و جامعه، پویایی علمی استان را تقویت میکنند.
اما در کنار این مراکز دانشگاهی، حوزههای علمیه شیراز بهعنوان مراکز تربیت روحانیان، مبلغین و پژوهشگران دینی نقش مکمل و تعیینکنندهای دارند.
حوزههای علمیه متعدد مانند حوزه علمیه خاتمالانبیاء، حوزه علمیه منصوریه و حوزه علمیه الزهرا (برای خواهران)، از جمله مراکزی هستند که تربیت طلاب متعهد، آشنا به مبانی دین، اخلاق و توانمند در پاسخگویی به مسائل روز را بر عهده دارند.
وجود همزمان این دو ساختار علمی، یکی با تأکید بر دانشهای تجربی و انسانی در دانشگاه، و دیگری با تأکید بر معارف دینی، اخلاق و حکمت در حوزه، فرصتی فراهم میآورد تا دو سنت بزرگ دانایی در شیراز و فارس با هم گفتگو کنند.
این گفتگو نهتنها محدود به نشستهای رسمی بلکه در پروژههای پژوهشی مشترک، همایشها، کارگاهها و تلاش برای حل مسائل اجتماعی، فرهنگی و انسانی ظهور مییابد.
آینده فرهنگی و اجتماعی فارس در گرو بهرهگیری از این همافزایی است؛ جایی که دانشگاه میتواند چالشهای علمی و فناوری را آشکار سازد و حوزه میتواند این چالشها را در بستر اخلاق، معنویت و ارزشهای انسانی بازاندیشی کند.
چنین وحدتی، زمانی که بهصورت عملی پیاده شود، نه صرفاً ارتقای سطح علمی و پژوهشی بلکه تقویت سرمایه اجتماعی، مشارکت مدنی، و حل مشکلات اجتماعی را به همراه خواهد داشت.
شیراز، بهواسطه عنوان «دارالعلم» و سرمایههای عظیم علمیاش، میتواند الگویی زنده برای دیگر نقاط کشور باشد؛ الگویی که نشان میدهد وقتی دانش و حکمت در کنار هم قرار گیرند، جامعه به سوی توسعهای انسانیتر، متعادلتر و آگاهانهتر حرکت میکند.
*فعال رسانهای استان فارس
