به گزارش خبرآنلاین، بازیگران شناخته شدهای همچون حسن معجونی، علیرضا خمسه، جواد رضویان و سحر زکریا به همراه مهران مدیری در این مجموعه بازی دارند. آنچه در فضای رسانهای منتشر شده، قصه سریال درباره تنها فرزند یک خانواده است که با بیماری سختی روبهرو است و پزشکان تنها شش ماه برای زندگی او پیشبینی کردهاند. اعضای خانواده تلاش میکنند این دوران کوتاه را به بهترین شکل ممکن زندگی و روزهای باقیمانده را به خاطرهای ارزشمند تبدیل کنند.
روزنامه اعتماد در این زمینه نوشت: اما نکته مهمی که از همین ابتدای امر، ذهن را به خود معطوف میکند، این است که آیا این سریال پرمخاطب میشود؟ چه پیشبینی میتوان برای این سریال داشت؟ آیا شیش ماهه روزهای اوج مدیری را تداعی میکند؟ یا سریال معمولی میشود که صرفا پخش میشود و بعد هم تمام؟
بعد از قهر و فاصلهای که مهران مدیری از تلویزیون داشت،به حتم این حضور مجدد ریسک بزرگی برای این کمدین پرطرفدار خواهد بود،البته او در یکی،دو سال گذشته در شبکه نمایش خانگی به صورت مستمر فعالیت داشت، از مجموعههای «اسکار» و «گل یا پوچ» گرفته تا «تاسیان» و فیلم «آدمفروش» و... که هر کدام از این حضورها با اینکه ابعاد رسانهای قوی داشت، اما از جانب مردم با استقبال ویژهای همراه نشد.
البته پیش از این هم محمدرضا گلزار با مسابقه «پانتولیگ» به تلویزیون آمد، اما برخلاف تصورها، مسابقه او فراگیر نشد و مخاطبان گستردهای نداشت و ندارد، در نهایت مسابقهای است که توسط عدهای از مخاطبان دیده میشود یا جواد رضویان هم برنامهای با نام «شوخی شوخی» داشت ولی برنامه او هم قدرت و کارایی لازم را نداشت.
در این میان سریال «پایتخت 7» سروصدای عجیبی به پا کرد، سریالی که به خوبی دیده شد. تلویزیون که مدتها بود از بیمخاطبی رنج میبرد و حتی برنامههای شب عیدش هم مورد توجه قرار نمیگرفت با «پایتخت» دوباره توانست نگاههای اکثر مردم را به خود جلب کند، اگرچه ماهیت سریال به خودی خود پتانسیل جذب مخاطب را داشت، اما خب زمان پخش مناسب به همراه بازیهای خوب بازیگران، شوخیهای بامزه و داستانش هم در دیده شدن این سریال تاثیر بسزایی داشت.
این سریال به معنای واقعی مردم را پای تلویزیون نشاند، ولی خب آنچه اهمیت دارد اگر دقت کنیم دقیقا در همان بازه نوروز، مردم مخاطب تلویزیون بودند بعد از «پایتخت»، انگار این رسانه دوباره برای عده زیادی از مردم به فراموشی سپرده شد، دلیل این مدعا هم برنامهها و سریالهای زیادی است که تا امروز از تلویزیون پخش میشود، انصافا کدام یکی از آنها اقبال پایتخت را داشتند؟ جز سوتیها و گافهای عجیب و غریب برنامههای تلویزیون که در فضای مجازی مدام وایرال میشود، کدام برنامه و سریالهایش با اوج مخاطب همراه است و در شبکههای مجازی پربیننده میشود؟
البته که در این میان تلاش شبکه آیفیلم برای اهمیت به نظرات همه مخاطبان را نباید نادیده گرفت، به هر حال تعدادی از مردم ناچارند یوسف پیامبر و سریالهایی از این دست را برای بار هزارم هم تماشا کنند، چون واقعا شبکههای دیگر سیما جذابیت ندارند، همچنین شبکه نسیم هم برای جلب توجه مردم شبها برنامههایی دارد، اما خودشان هم میدانند که برنامههایشان گیرایی ندارد.
حالا بازگشت دوباره مدیری به نکته غمانگیزی اشاره دارد و آن اینکه تلویزیون همچنان به نامهای قدیمی و بزرگ وابسته است، دقت کنید، محسن تنابنده را میآورد تا با پایتخت مخاطبان به این مدیوم رجوع کنند، تلاش میکند رامبد جوان را راضی کند، اگر عادل فردوسیپور برگردد قطعا استقبال میکند، حالا مهران مدیری را آورده، خیلی هم خوب. به هر حال باید از تجربههای افراد حرفهای استفاده کرد، خاصه اینکه تلویزیون خودش به آنها پر و بال داده و زمینه رشد آنها را فراهم کرده، اما پرسشی که وجود دارد چرا تلویزیون حداقل در این چند سال اخیر و در غیبت نامهای مشهور نتوانست مجری محبوب تربیت کند؟ یا برنامه و سریال خوب پرمخاطب معرفی کند که مثل پایتخت با اقبال مواجه شود؟ چرا مجری دوست داشتنی و محبوب در شبهای زمستان و روزهای تابستان نمیبینیم؟ چرا تلویزیون جوان خلاق معرفی نمیکند؟
فراموش نکنیم از صابر ابر، شهاب حسینی، مهدی و محمد سلوکی، احسان علیخانی، فرزاد حسنی و ... همه مجریهای تلویزیون بودند، جوانهای شوخ و شنگ ساعت خوش محصول توجه همین تلویزیون بودند. از حسین پاکدل گرفته تا رضا رشیدپور همه معروف بودنشان وابسته به تلویزیون است. اما خب هر چه هست مربوط به گذشته است و ارتباطی به دوران جدید ندارد.
واقعا چرا مجریهایی که در چند سال اخیر در شبکههای مختلف میبینیم اجرایشان به دل نمینشیند؟ البته غیر از محسن کیایی که اصلا ربطی به تلویزیون ندارد و سالهاست بازی میکند و اساسا بازیگر است تا مجری . واقعا شما مجری و بازیگر محبوب جوان در این چند سال در تلویزیون میبینید؟
البته در یکی، دو سال اخیر یک سریال خوب از تلویزیون پخش شد و آن «آقای قاضی» و معرفی استعداد خوبی به نام بهزاد خلج بود. سریالی که فصل دوم آن هم مخاطب داشت و همچنان مثل پایتخت میتواند قسمتهای بعدی هم داشته باشد و با انتخاب پروندههای مهم و داستانهای گیرا، فراگیر شود. اما خب چنین نمونههایی در تلویزیون در سالهای اخیر بسیار نادر است.
واقعا ایراد از کجاست؟ آیا این موضوع به نگاه و سلیقه مدیران وابسته است؟ یا اینکه گستردگی و گزینش آدمها محدود است؟ محدود به این معنا که آدمها خودشان با تلویزیون همکاری نمیکنند؟
شما را به شبکههای نمایش خانگی ارجاع میدهم، نگاهی به سریالهای مختلف که از پلتفرمها پخش میشود داشته باشید، در چند سال اخیر بازیگران جوان پر انرژی و با استعداد و مخاطبپسند زیادی به سینما معرفی شدند، از سریال «تاسیان» که مهسا حجازی، ریحانه رضی را بیشتر به مخاطبان معرفی کرد، سریال «شکارگاه» الهام نامی داشت، سریال «خاتون»، مهتاب ثروتی را شناساند، «آبان» به دیده شدن لاله مرزبان و تواناییهایش کمک کرد.
اما تلویزیون متاسفانه در سالهای اخیر در زمینه معرفی بازیگر و مجری جوان محبوب دستش خالی است. ممکن است گفته شود که چنین توقعی در حال حاضر از تلویزیون با تفکر مدیرانش زیاد است، بله اما به هر حال وظیفه رسانه که نباید فراموش شود . دقت کنیم مصطفی زمانی از سریال «یوسف پیامبر» ساخته فرجالله سلحشور به مخاطب معرفی و تبدیل به چهره شد، کارگردانی که او هم تفکرات و دیدگاههای خاصی داشت، اما متاسفانه معرفی چنین چهرههای جوانی از جانب تلویزیون صورت نگرفته است؛ نکتهای که باید در کنار تمام کمکاریهای تلویزیون در نظر داشت.
2323
