به گزارش همشهریآنلاین، وقتی که روی تلفن همراه خود کلیک میکنید یا حتی اگر تسلاسوار باشید و خودرو خود را روشن کنید؛ شاید ندانید که پشت هر کلیک شما، صداهای چکش، ناله و زجرهای کودکان شش ساله بلند میشود. خیلی از وسایل فناورانه از گوشیهای همراه تا باتری خودروهای برقی به مواد خام معدنی نیاز دارند. مثل کبالت که بیش از ۷۰ درصد آن در جهان از کنگو میآید؛ جایی که کاملا در شرایط اولیه و غیرانسانی استخراج میشود. ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار معدنچی، از جمله کودکانی حتی ۶ ساله، در تونلهای تاریک و ناپایدار کار میکنند. درآمد روزانهشان کمتر از ۲ دلار است و مرگ، مسمومیت و ریزش معدن بخشی از زندگی عادی آنهاست. برآوردها از کار اجباری دستکم ۴۰هزار کودک حکایت دارد. جالب است که مقصد این کبالتها برای شرکتهای بزرگ چون اپل، سامسونگ و تسلا است؛ این شرکتها وعدههای «ممیزی اخلاقی» میدهند ولی گزارشهای سازمان ملل و عفو بینالملل از تداوم استثمار میگویند.
این مسئله فقط به فناوریها محدود نیست. مثلا سازندگان عطرهای لوکس معروف هم مانند گوچی، ایلی، دانهیل و .. بزرگترین مشتریان قهوههای برزیل هستند جایی که کار در مزراع قهوه آن کم از شرایط بردهداری ندارد. پشت رایحه گرم عطرها و برق فناوریها، شکلی از بردهداری مدرن نفس میکشد.
