نتایج یک پژوهش ۱۵ساله در کره جنوبی «پارکینسون»

بر اساس پژوهشی که به‌تازگی در مجله JAMA Network Open منتشر شده، افرادی که به سندرم پای بی‌قرار مبتلا هستند، در مقایسه با دیگران احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون دارند. این مطالعه به‌صورت «کوهورت جمعیتی» و با استفاده از داده‌های ملی سلامت در کره جنوبی انجام شده است.

• کوهورت جمعیتی به یک گروه مشخص از افراد در یک جمعیت گفته می‌شود که ویژگی یا تجربه‌ای مشترک دارند و در یک بازه زمانی معین مورد مطالعه و پیگیری قرار می‌گیرند.

بررسی ارتباط پای بی‌قرار و پارکینسون

پژوهشگران از پایگاه داده «خدمات بیمه سلامت ملی کره» استفاده کردند که اطلاعات بیش از یک میلیون نفر را در بر می‌گرفت. از میان این جمعیت، 9 هزار و ۹۱۹ نفر که دست‌کم دو بار تشخیص سندرم پای بی‌قرار در پرونده پزشکی‌شان ثبت شده بود، انتخاب شدند. سپس این افراد با گروهی مشابه که سندرم پای بی‌قرار نداشتند، مقایسه شدند. حدود ۶۳ درصد از هر دو گروه را زنان تشکیل می‌دادند.

تشخیص بیماری پارکینسون بر اساس کدهای پزشکی مشخص انجام شد و میزان بروز این بیماری در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد افراد مبتلا به سندرم پای بی‌قرار، در یک بازه ۱۵ ساله، هم بیشتر در معرض ابتلا به پارکینسون بودند و هم زودتر به این بیماری مبتلا شدند.

نقش داروهای دوپامینی

یکی از بخش‌های مهم این پژوهش بررسی نقش داروهای آگونیست دوپامین بود؛ داروهایی که معمولاً برای درمان سندرم پای بی‌قرار استفاده می‌شوند و در درمان پارکینسون نیز کاربرد دارند.

حدود ۳۰۰۰ نفر از مبتلایان به سندرم پای بی‌قرار این داروها را دریافت کرده بودند. نتایج نشان داد افرادی که تحت درمان با آگونیست‌های دوپامین قرار داشتند، در مقایسه با گروه کنترل، خطر کمتری برای ابتلا به پارکینسون داشتند و فاصله زمانی بیشتری تا زمان تشخیص این بیماری در آن‌ها دیده می‌شد. در مقابل، افرادی که این درمان را دریافت نکرده بودند، حتی بیش از گروه کنترل در معرض ابتلا به پارکینسون قرار داشتند.

محدودیت‌های پژوهش

با وجود نتایج قابل‌توجه، پژوهشگران به محدودیت‌های مهمی اشاره کرده‌اند. این مطالعه فقط روی جمعیت کره جنوبی انجام شده و ممکن است نتایج آن به همه کشورها قابل تعمیم نباشد. همچنین احتمال تشخیص نادرست یا کم‌تشخیصی هر دو بیماری وجود دارد.

از سوی دیگر، این پژوهش نمی‌تواند رابطه علت و معلولی را اثبات کند. به بیان دیگر، مشخص نیست که سندرم پای بی‌قرار باعث پارکینسون می‌شود یا این دو صرفاً با یکدیگر هم‌زمان رخ می‌دهند.

برخی متخصصان مستقل نیز هشدار داده‌اند که امکان اشتباه در تشخیص وجود دارد؛ برای مثال، بعضی اختلالات خواب که در مراحل اولیه پارکینسون دیده می‌شوند، ممکن است با سندرم پای بی‌قرار اشتباه گرفته شوند.

متخصصان تأکید می‌کنند که افراد مبتلا به سندرم پای بی‌قرار نباید دچار نگرانی بیش از حد شوند، اما پیگیری پزشکی منظم و توجه به علائم عصبی می‌تواند به تشخیص زودهنگام و مدیریت بهتر سلامت کمک کند.

منبع: healthline