جا به جایی مدیریان و یک بایستگی اخلاقی!

نه فقط انسان که ایمان هم به اخلاق زنده است. اگر مکارم اخلاق به اتمام و کمال نرسد، فلسفه بعثت رسول خاتم به تحقق نخواهد رسید. از این منظر است که می گویم اخلاق اگر زخم بردارد، خونِ دین بر زمین جاری می شود. میان اخلاق و دین، این همانی است. " حُسنِ خُلق" که رسول اعظم الهی در جوابِ "ماالدین"؟ پرسشگر می فرماید، ناظر به همه زندگی است که باید برمدار " احسان" شکل بگیرد. باید در قالبِ " محسن" رفتارها تنظیم شود. کار خوب را باید به بهترین نحو انجام داد اما دریغا که این رسم نبوی در کردار ما چنان غریب افتاده است که کارها را به بدترین شکل انجام می دهیم. به گونه ای که اگر خود رفتار به"صواب" باشد، نوع انجام آن "ثواب" سوز خواهد شد.

 یک نمونه اش همین جا به جایی مدیران و مسئولان. گاه جوری اتفاق می افتد که شان و شخصیت افراد را خاک مال می کند. افراد تازه می آیند  شاید به حق هم می آیند اما آن که می رود به باطل ترین شکل می رود. چه باطلی بدتر از شکستن حرمت افراد؟  چه حرمت شکنی بالاتر از شبیخون وار جا به جا کردن مدیران؟  خدا بگویم چکار کند مخترعِ حذف سنگالی افراد را. سنت سیئه ای که پایه گذاشت و به هر تکرار، دستان خود را خاکی خواهد دید به آوار حرمت افراد. 

کاش اصحاب سیاست و مملکت داری، حرمت را از شادروان پرویز دهداری می آموختند. آنجا که در بازی با نپال، به رغم تمام شدن تعویض ها، ستاره تیم خود را بیرون کشید و بازی را با 10 نفر ادامه داد. به ستاره خود- مجتبی کرمانی مقام- که مدام بازیکنان حریف را با دریبل زدن تحقیر می کرد- گفت: این رفتاری که در زمین انجام دادی دور از انصاف و جوانمردی بود، گفت فکر نمی‌کنی آن بازیکن هم یک ورزشکار است که ممکن است خواهرش، مادرش، پدرش، نامزدش یا همسرش آنجا روی سکوها نشسته باشند؟ چرا بازیکن ضعیف‌تر از خودت را تحقیر می‌کنی. آقای سرمربی،سِّر بیرون کشیدن او را یادآور شد تا بازیکن در پایان بازی به زمین بازگردد و از حریف عذر بخواهد. 

آیا ارباب سیاست و مدیریت در تغییر ها و تعویض های سنگالی، به آبرو و شان و خانواده افراد توجه می کنند؟ برخی جا به جایی ها که خلاف این را می گوید.

 ان شاالله بعد از این در عزل و نسب ها، در جا به جایی ها توجه شود که اخلاق، دستش بالا باشد و حرمت انسان هم محترم شمرده شود. جز این باشد و در بر پاشنه بی اخلاقی بچرخد همه ضرر می کنند. این هم دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد که قرآنِ خدا این واقعیت را آیه می کند؛"و َ ‌تِلکَ الاَیّامُ نُداوِلُها بَینَ النّاس؛این روزگار را با (اختلاف احوال) میان خلایق می‌گردانیم" پس امروز را به اخلاق بگذرانید تا فردا در حق شما به کرامت رفتار شود. یا علی!