ناصر حجازی، اسطوره فقید استقلال متولد ۲۳ آذر ماه است و به همین خاطر ۱۳ سال قبل در دهه سوم آذر با آتیلا حجازی فرزند ارشد اسطوره فقید آبیپوشان پایتخت گفتوگو کردیم.
آتیلا در این مصاحبه که ۲۲ آذر ۱۳۹۱ منتشر شد حرفهای بسیار تندی بر زبان آورد و البته خاطرات خاصی را هم مطرح کرد:
- هنگامی که پدرم در بنگلادش کار میکرد، دومرتبه برایش تولد گرفتیم ولی آنقدر در آن کشور امکانات کم بود که حتی کیک تولد هم پیدا نمیشد.
- هیچوقت فراموش نمیکنم پدر من سالها برای استقلال و تیم ملی بازی کرد ولی هرگز برایش مسابقه خداحافظی برگزار نکردند. شاید باورتان نشود ولی بنگلادشیها به جای فوتبال ایران برای پدرم بازی خداحافظی گذاشتند.
- واقعا چرا نباید یک استادیوم در ایران به نام ناصر حجازی نباشد؟ مگر او کاپیتان تیم ملی نبوده؟ مگر با تیم ملی کشورمان قهرمان جام ملتها و بازیهای آسیایی نشده؟ مگر گلر ثابت ایران در جام جهانی و المپیک نبوده؟ بحث صرفا مربوط به ناصر حجازی نمیشود بلکه در مورد چهرههای فقید دیگری همچون سیروس قایقران هم داستان همین شکل است.
- چند نفر از هواداران استقلال به من زنگ زدند و گفتند چون عکس پدرم را روی پیراهنهایشان انداخته بودند، آنها را به ورزشگاه راه ندادند! بگذارید خیلی ساده برایتان بگویم: چگونه میشود در لیگ یازدهم که آقای مظلومی سرمربی استقلال بود و من هم دستیارش بودم، ناصر حجازی مرتب در استادیوم تشویق میشد ولی در لیگ دوازدهم خبری از این تشویقها نیست؟ مردم که همان مردم هستند بنابراین دلیل را باید در جای دیگری جستوجو کرد (در لیگ دوازدهم هدایت استقلال با امیر قلعهنویی بود)
- مردم واقعا بینظیر هستند؛ ما شماره قدیمی ناصر حجازی را داخل یک گوشی گذاشتهایم و این گوشی فقط ظرفیت ۸۵ پیامک در روز را دارد ولی روزانه دو مرتبه آن را خالی میکنیم. یعنی روزی حداقل ۱۷۰ پیامک از طرف مردم برایش میرسد. گاهی اوقات خودمان به بعضی از این شمارهها زنگ میزنیم و از لطف آنها تشکر میکنیم. البته بعد از کتککاری خرداد ۹۱ در کمپ عدهای میخواستند این ماجرا را به هواداران حجازی نسبت بدهند به همین خاطر مصاحبه کردم و گفتم هواداران ناصرخان اهل این رفتارها نیستند. آنها اهل کتککاری و چاقوکشی نیستند.
- قرار بود به عنوان دستیار کنار ابراهیم قاسمپور کار کنم ولی از گوشه و کنار کاری کردند تا این اتفاق رخ ندهد.
- با توجه به شخصیت و تربیت خانوادگی خودم به مراسم ختم مادر مرحومه امیر قلعهنویی رفتم تا به او تسلیت بگویم اما عدهای گفتند آتیلا رفته تا بتواند به استقلال برگردد و دستیار این آقا شود! من صرفا به خاطر بعد انسانی قضیه این کار را کردم و خودتان هم دیدید که هیچ سمتی در استقلال نگرفتم.
بیشتر بخوانید: من باید محبوبترین بازیکن استقلال میشدم/ وضع من بدتر از مجتبی محرمی بود/ میگفتند چرا دخترها با تو عکس میگیرند!
