چرا اعصاب نداریم!؟

یکی از نکاتی که در سال های اخیر توجه بسیاری از روانشناسان و جامعه شناسان را به خود جلب کرده این است که در دوران جدید، افراد در قیاس با گذشته، اصطلاحا اعصاب ندارند و خیلی زود عصبانی می شوند و یا میزان افسردگی انسان ها زیاد شده و صبر ندارند. در جامعه ایران نیز گاه و بیگاه شاهد طرح دیدگاه ها و تحلیل های مختلفی در این هستیم. 

در سال های گذشته شاهد تشدید مشکلات اقتصادی در کشورمان بوده ایم. موضوعی که به طور خاص بر معیشت طیف های قابل توجهی از جمعیت ایران اثرگذار بوده و همین مساله کافی است تا تاثیرات ملموسی را بر خلق و خوی افراد بگذارد. به هر حال، وقتی معاش انسان ها تامین نباشد و آن ها در تامین نیازهای خود با مشکل رو به رو باشند، آن شادی و رضایتی که انتظار می رود در زندگی داشته باشند سلب می شود و این مساله نمود عینی خود را در رفتارهای انسان ها نشان می دهد. 

 در جهان کنونی که شاهد اوج گیری فضای مجازی و شبکه های اجتماعی هستیم، افکار عمومی تا حد زیادی رو به مقایسه زندگی خود با دیگران می آورند و در شرایطی که بعضا وضعیت زندگی خوبی دارند، احساس نارضایتی می کنند. این در حالی است که تاکنون بارها هشدار داده شده که آنچه در فضای مجازی نمایش داده می شود، لزوما واقعیت زندگی انسان ها نیست. در عین حال، رواج گرفتن برخی عادات نظیر چشم و هم‌چشمی نیز که در بستر فضای مجازی صورت جدی‌تری را به خود می گیرد هم سبب شده تا این موضوع، آرامش روانی را از زندگی انسانها بگیرد و کاری کند که آن ها اعصاب نداشته باشند. 

همچنین در جهان امروز، برخلاف دهه های قبل، سرعت تحولات افزایش قابل توجهی پیدا کرده و همین مساله نیز آرامش روانی را از انسان ها سلب کرده است. این متغیر صرفا هم مختص مردم کشورمان نیست و یک مولفه جهانی است. البته مقتضیات جهان دیجیتال به نحوی است که کلا بیش از آنچه به انسان رضایت و آرامش بدهد، نوعی استرس و تشویش را منتقل می کند. از این رو، باید واقع بینانه منشا حس نارضایتی که موجب می شود افکار عمومی اعصاب نداشته باشند را شناخت و برای آن از نگاه کارشناسان و نخبگان راه حل ارائه کرد.